ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ σύντροφοι!!!.....κι ας κρατήσουμε στη μνήμη μας την 28η Οκτωβρίου 1940.....τότε που οι ψυχές στο δρόμο για τη λευτεριά συνάντησαν την ανδρεία.....τότε που το Έθνος μεγαλούργησε.

Εβδομήντα ένα  χρόνια πίσω σύντροφοι…..ίσως πατεράδες και παπούδες συντρόφων και φίλων να ζουν, νάχουν μνήμες ζωντανές!!!.....η Ελλάδα του ’40…..ένας κόσμος ονειρικός…..σκεφτείτε μωρέ  σύντροφοι, ντοκουμέντα, φωτογραφίες, κειμήλια, ονόματα ηρώων, άγνωστοι ήρωες που ίσως ακόμα ζουν…..δίπλα μας, δικά μας!!!.....κι όμως σιγά-σιγά αυτός ο ονειρόκοσμος κλείνει, χάνεται…..ο μύθος και το άρωμα του «ΟΧΙ» και του Έπους που ακολούθησε  χάνεται μέσα στους θρύλους του ξεσηκωμού του ‘21, μέσα στη μαγεία του Μακεδονικού Αγώνα, μέσα στην μακρινή αρχαία αντήχηση απ’ τους εμβολισμούς των πλοίων στη Σαλαμίνα και τις κλαγγές των όπλων στο Μαραθώνα.

Υψώνω τη Σημαία μου στο μπαλκόνι…..σκέφτομαι το πρώτο επίσημο ανακοινωθέν…..«Αι Ιταλικαί στρατιωτικαί δυνάμεις προσβάλλουσιν από της 05:30 ώρας της σήμερον τα ημέτερα τμήματα προκαλύψεως της  Ελληνοαλβανικής μεθορίου. Αι ημέτεραι δυνάμεις αμύνονται του Πατρίου εδάφους.» 

Η αφίσα του ΓΕΣ για την

επέτειο του ΟΧΙ το 2011

Ο γιός μου θα παρελάσει, ο φίλος μου ο Θοδωρής σε ίδια διατεταγμένη υπηρεσία …..και μόνο που το σκέφτομαι.....τρελλαίνομαι!!!.....ανατριχιάζω!!!

Όλοι οι Έλληνες  περηφανεύονται…..ολονών οι ψυχές εμψυχώνονται, φλογίζονται, γίνονται αγωνίστριες, επαναστάτριες!!!

Και ξαφνικά μια φωνή χυδαία μου τα καταστρέφει όλα, «Μαζὶ τα  φάγαμε αδελφέ» μου λέει και μ’ επαναφέρει στο σήμερα.

«Όχι ρε κουφάλες δε τα φάγαμε μαζί» θέλω να φωνάξω ενώ παράλληλα μου γεννιέται έντονη η επιθυμία –αν γίνεται- να ξυπνήσω έστω για λίγο στο πρωινό της 28ης Οκτωβρίου του 1940…..τότε που όλοι ήταν ενωμένοι, τότε που γραφόταν ιστορία, τότε που μεγαλουργούσαμε!!!
Σήμερα, οι άρχοντες προσπαθούν να με κάνουν να νοιώσω περηφάνεια με κουρέματα, μέτρα και νέα μέτρα και προπάντων πολλά «θα».....και οι συνάνθρωποι μας πεινάνε.....και οι συνάνθρωποι μας χάνουν σιγά-σιγά το αναφαίρετο δικαίωμα της ζωής με αξιοπρέπεια!!! 
Τότε ένας άνθρωπος μόνος του, ένωσε έναν ολόκληρο λαό!!!

Κι επειδή αγαπημένοι μου σύντροφοι, αυτός ο εξάμηνος  αγώνας της πατρίδας μας εναντίον των Ιταλών εισβολέων -το έπος του '40- αποτελεί αναμφισβήτητα μία από τις ενδοξότερες σελίδες της ιστορίας μας…..αλλά κι επειδή έχει και ιστορική σημασία ευρύτερη, γιατί τελικά επηρέασε πολλαπλά την εξέλιξη του Β΄ ΠΠ και συνέβαλε αποφασιστικά στην έκβασή του…..αξίζει το κόπο πιστεύω να θυμηθούμε, να αναπολήσουμε, να γιορτάσουμε  και -γιατί όχι:- να διδαχθούμε απ’ αυτόν…..με λίγες κουβέντες, παρεούλα.

Ξεκινάμε λοιπόν!!!.....σήμερα 28 Οκτωβρίου με μια επίσκεψη στο Πολεμικό μουσείο της Αθήνας και πάντα  «παρέα» με το ζωγράφο του Έπους, τον Αλέξανδρο Αλεξανδράκη, προσπαθώντας να ματαφερθούμε -έστω για λίγο- στις μαγευτικές εκείνες μέρες του '40. 

1. Είναι αλήθεια το ότι για την ιστορία ο Ελληνοιταλικός πόλεμος ήταν απλά ένας  παράπλευρος πόλεμος μιας μεγάλης ευρωπαϊκής σύγκρουσης, η οποία τότε (Οκτώβριος του 1940) ακόμα δεν είχε γίνει παγκόσμια…..και είναι επίσης αλήθεια ότι όχι μόνο αποτελούσε ένα δευτερεύον μέτωπο αυτής της σύγκρουσης, αλλά ότι κι έγινε για συμφέροντα αλλότρια…..αφενός Ιταλικά, με τον Μουσολίνι που προσπαθούσε απελπισμένα να κερδίσει μία εύκολη επιτυχία, ώστε  ν’ αναδείξει τη χώρα του δύναμη ρυθμιστική στα νότια Βαλκάνια…..και αφετέρου Βρετανικά με το Τσόρτσιλ να επιθυμεί φθορά καθήλωση και ήττα των Ιταλών, μιας Ιταλίας που τότε απειλούσε τις Βρετανικές  θέσεις στην ανατολική Μεσόγειο και στην Αίγυπτο. 

2. Ιστορική αφετηρία αυτού του πολέμου αποτελεί –κατά τη γνώμη μου την πολύ ταπεινή-  η άνοιξη του 1939, όταν οι Ιταλοί κατέλαβαν την Αλβανία, όταν έγιναν σαφή τα επεκτατικά τους σχέδια, όταν η πολιτική και στρατιωτική ισορροπία στα Βαλκάνια διαταράχθηκε. 

Το καταδρομικό «ΕΛΛΗ» που τορπιλίστηκε απ’ 

 τους Ιταλούς τον Δεκαπενταύγουστο του ’40.

 Είναι γνωστές σήμερα οι οδηγίες του Μεταξά

 –αν και γνώριζε- στον τύπο να μην γίνει καμία

 αναφορά, για να μη διαταραχθεί η ουδετερότητα

3. Και η Ελλάδα που βρισκόταν ακριβώς στο κέντρο των γεγονότων, στο χώρο δηλαδή τον οποίο λιγουρευόταν η Ιταλική επεκτατική πολιτική, αν και ήταν  σταθερά αποφασισμένη να παραμείνει ουδέτερη ήταν και αποφασισμένη να παραμείνει κι ελεύθερη…..και σίγουρα  δε δίστασε στιγμή  ν’ αντιταχθεί σ' αυτήν…..και είναι σήμερα απόλυτα ιστορικά εξακριβωμένο ότι σόλο το πριν τον πόλεμο διάστημα στο οποίο εκδηλώθηκαν οι απειλές, οι προκλήσεις και οι πράξεις βίας της Ιταλίας εναντίον της, η Ελλάδα κάτω από μια μάσκα φαινομενικής ηρεμίας, κατέβαλε συνεχείς προσπάθειες ν' αποφύγει τον πόλεμο –είναι επίσης γνωστές οι προσπάθειες του Μεταξά για μεσολάβηση της Γερμανίας ώστε να ανατραπούν στη ρίζα τους οι Ιταλικές προθέσεις- όμως  παράλληλα προετοιμαζόταν λάμβανε όλα τ’ απαραίτητα στρατιωτικά μέτρα και σφυρηλατούσε με κάθε μέσον το εθνικό φρόνημα.

4. Και είναι ξεκάθαρο σήμερα για κάθε καλόπιστο ιστορικό ερευνητή το ότι αυτή η ουδετερότητα της Ελλάδας απέναντι στους Ιταλούς αλλά και στους Άγγλους δεν ήταν τίποτα άλλο παρά μια επίσημη κάλυψη για την προετοιμασία της συμμετοχής της στον πόλεμο, σίγουρα στο πλευρό των συμμάχων…..και είναι αλήθεια ότι τα κατάφερε και παρά την αιφνιδιαστική Ιταλική επίθεση, ισορρόπησε γρήγορα την κατάσταση και πήρε και πρωτοβουλία…..αντεπιτέθηκε!!! 
5. Ο Μεταξάς, ο Κυβερνήτης, ο Αρχηγός…..πίστευε απόλυτα ότι η κατοχύρωση της εδαφικής ακεραιότητας και της ανεξαρτησίας της πατρίδας μας δεν ήταν δυνατόν να διασφαλιστεί χωρίς τη στήριξη των Βρετανών…..κι αν και δεν κατάφερε να εξασφαλίσει μια σταθερή εγγύηση για την ασφάλεια της χώρας από τους Βρετανούς, εξακολούθησε την πολιτική της συνεργασίας μαζί τους γιατί τους θεωρούσε νικητές και προσπαθούσε να εξασφαλίσει μια θέση στο τραπέζι των νικητών αυτής της αναμέτρησης.

6. Οι Βρετανοί…..απρόθυμοι να βοηθήσουν γιατί θεωρούσαν την Τουρκία πολύ πιο σημαντική πιθανή σύμμαχο…..υπόγραψαν και σύμφωνο γι’ αυτό, το 1939…..ήταν προσηλωμένοι στη Βόρεια Αφρική κι όσο οι Ιταλοί δεν απειλούσαν την Τουρκία και τα στενά δεν έβρισκαν λόγο να εμπλακούν δυναμικά στην Ελλάδα.

7. Το τελεσίγραφο που επέδωσε στον Μεταξά ο Ιταλός πρεσβευτής απαιτούσε να επιτραπεί στους Ιταλούς να καταλάβουν διάφορες αόριστες στρατηγικές θέσεις…..το «Λοιπόν, αυτό είναι πόλεμος»  του Μεταξά που ο Ελληνικός λαός κι η ιστορία το μετέφρασαν ως    «ΟΧΙ» απηχούσε στη θέληση της συντριπτικής πλειοψηφίας των Ελλήνων και ήταν απόφαση σκέψης σοβαρής, επίπονης και μακροχρόνιας που στηρίχθηκε στην ορθολογιστική εκτίμηση των μακροπρόθεσμων συμφερόντων της χώρας.

8. Μια άλλη αλήθεια της αναδρομής μας είναι το ότι το «ΟΧΙ» του Μεταξά κι όσα επακολούθησαν προκάλεσαν μεγάλη έκπληξη στον κόσμο και ιδιαίτερα στους Ιταλούς…..Είναι επίσης αλήθεια ότι το θάρρος η αξιοσύνη και η λεβεντιά των Ελλήνων άσκησαν τεράστια επίδραση στη ψυχολογία των λαών κι αυτό από μόνο του αποτελεί ένα απ’ τα πιο σημαντικά γεγονότα της ιστορίας του Β’ ΠΠ…..κι αυτή είναι κυρίως η σημασία του Ελληνοιταλικού πολέμου σήμερα…..Ο αντίκτυπος που είχε στον κόσμο το παράδειγμα μιας φτωχής χώρας που πολεμούσε με μια υπερδύναμη της εποχής για την τιμή, την αξιοπρέπειά και την ελευθερία της.

9. Και θα ήταν ανεπίτρεπτη από μέρους μου παράλειψη να μην αναφερθώ στον ενθουσιασμό και τον πόθο που διακατείχε τους Έλληνες στο κάλεσμα της πατρίδας να πολεμήσουν…..ποτέ μα ποτέ πριν οι Έλληνες δεν έσπευσαν στο μέτωπο με τέτοιο ενθουσιασμό…..με το χαμόγελο στα χείλη…..με ηθικό υψηλό…..σαν  πανηγύρι σύντροφοι!!! 

10. Οι πρώτες Ελληνικές επιτυχίες τον Νοέμβριο του 1940 ανάγκασαν τους Βρετανούς ν’ αλλάξουν πολιτική και να προσανατολιστούν στην ενίσχυση του Ελληνικού μετώπου, όχι από φιλελληνισμό αλλά με σκοπό την χρησιμοποίησή της Ελλάδας σαν πολεμική βάση απ’ όπου και τους Ιταλού θα χτυπούσαν, αλλά και τους Ρουμάνους, τα πετρέλαια των οποίων κατείχε κι εκμεταλλευόταν η Γερμανία…..να!!! κάπως έτσι ξεκίνησε η ιδέα της δημιουργίας Βαλκανικού μετώπου εναντίον του Άξονα…..όμως η Ελληνική ηγεσία επιθυμούσε την υποστήριξη της Βρετανίας κυρίως για την αντιμετώπιση των Ιταλών. Για τους Γερμανούς…..αργότερα!!! αν και εφόσον μας επιτίθεντο, βλέπανε!!!.....Οι ίδιες Ελληνικές νίκες είχαν σοβαρές επιπτώσεις και στο Ιταλικό στρατόπεδο με αποτέλεσμα το ξήλωμα και τις παραιτήσεις στρατηγών…..Είναι αλήθεια ότι ο Μουσολίνι προσπάθησε να επιρρίψει την ευθύνη αυτής της αποτυχίας στους στρατηγούς του (διαβάστε το ενδιαφέρον αφιέρωμα της «ΕΥΡΩΠΗΣ ΤΩΝ ΕΘΝΩΝ» εδώ)…..Όμως, ό,τι κι αν ακούγεται το γεγονός είναι ότι οι Ιταλοί πολέμησαν το ίδιο γενναία με μας, διεκδικώντας με πείσμα κάθε σπιθαμή Ελληνικού εδάφους κι αν τελικά υπέκυψαν, υπέκυψαν γιατί δεν είχαν όραμα και δε διέθεταν πίστη στο δίκιο του αγώνα τους.
11. Ο καιρός σύντροφοι, αξίζει πιστέψτε με κι αυτός την αναφορά του…..γιατί στις δύσκολες καιρικές συνθήκες που επικρατούσαν στο μέτωπο το 1940 ο μεγαλύτερος εχθρός δεν ήταν ο αντίπαλος, αλλά ο χειμώνας και το κρύο, το πολύ κρύο, που δοκίμαζε την θέληση και την αντοχή των αντιμαχόμενων…..κι οι φαντάροι μας τα κατάφεραν μόνο με το ηθικό τους…..κι αντιμετώπισαν  αυτή τη σκληρή δοκιμασία με καρτερία και υπομονή…..κι ας έλειπαν και τα φαγητά κι ας έλειπαν και τα ρούχα!!!
12. Και σήμερα 28 Οκτωβρίου 2011 μπορούμε απερίφραστα να συμπεράνουμε ότι ο Ελληνοιταλικός πόλεμος τον χειμώνα του 1940 -μια περίοδος που η ιστορία ονόμασε Α' φάση του πολέμου- έχει τα παρακάτω ηρωικά χαρακτηριστικά για τους φαντάρους μας,

- Για πρώτη φορά ο Ελληνικός στρατός αντιμετώπισε στρατό μεγάλης ευρωπαϊκής δύναμης της εποχής…..στρατό εφοδιασμένο με σύγχρονα μέσα και ισχυρή αεροπορία, εναντίον του οποίου η Ελληνική άμυνα φάνταζε ανύπαρκτη.

- Στον Ελληνοιταλικό πόλεμο, εκτός από τις λίγες μονάδες του στρατού μας  που είχαν «γεμίσει» επιστρατευόμενες πριν την έναρξη του…..πολέμησαν  και πολλές άλλες μονάδες που επιστρατεύτηκαν μετά την κήρυξη του και μεταφέρθηκαν γρήγορα-γρήγορα στο μέτωπο, ύστερα από πορείες νυκτερινές και δύσκολες, και μάλιστα για απίστευτες αποστάσεις. Οι Ιταλοί αντίθετα, είχαν επιστρατευτεί και συμπληρωθεί σε προσωπικό και υλικό πολύ πριν.

- Στην Πίνδο –το κύριο ,ευτυχώς, μέτωπο του αγώνα- ο στρατός μας αντιμετώπισε εξαιρετικές δυσχέρειες ανεφοδιασμού σε πυρομαχικά και τρόφιμα…..φορτηγά κι αυτοκίνητα ανεφοδιασμού μπορούσαν να φτάσουν σε συγκεκριμένες περιοχές, μακριά απ’ το μέτωπο…..κι ήρθαν κι οι βροχές του Νοεμβρίου…..κι οι δρόμοι κλείσαν ολοσχερώς…..και τότε, χωρικοί, γυναίκες και παιδιά, έρχονταν αυθόρμητα και μετέφεραν τα εφόδια στους ώμους μέσ’ από δύσβατα μονοπάτια και κάτω από έναν απόλυτα διαολεμένο καιρό…..κι έδωσαν στους φαντάρους μας κι άλλο κουράγιο και τους δίδαξαν με τον καλύτερο τρόπο τον πατριωτισμό και την αντίληψη του καθήκοντος…..μεγάλες στιγμές σύντροφοι!!! 

Μόλις άκουσα στο ραδιόφωνο ότι τελικά οι διαμαρτυρίες των πολιτών ματαίωσαν για πρώτη φορά στην ιστορία μας τη στρατιωτική παρέλαση στη Θεσσαλονίκη και ξαναγύρισα απότομα στο σήμερα…..άκουσα επίσης ότι ενοχλήθηκε, δυσαρεστήθηκε κι αποχώρησε –όχι θα καθόταν- ο  Πρόεδρος της Δημοκρατίας που δέχθηκε –είναι γεγονός- τις έντονες διαμαρτυρίες των πολιτών......Μετά, η  αστυνομία αποχώρησε κι αυτή –ποιόν να προσέχει;….. Το λαό;…..οι διαμαρτυρόμενοι πολίτες έκαναν κατάληψη στην εξέδρα των επισήμων, κρέμασαν ένα πανό «η οργή μας θα σας πνίξει» και τραγούδησαν –με συγκινητικό πάθος όπως έμαθα- τον Εθνικό μας Ύμνο…..ο στρατός αποχώρησε…..και τελικά παρέλασαν οι Μακεδονομάχοι, οι διασώστες, και πολιτιστικοί σύλλογοι που καταχειροκροτήθηκαν απ’ όλο τον κόσμο.
Κι εγώ θέλω διαμαρτυρόμενος να πω τα εξής,

Αγαπημένοι μου σύντροφοι, ο κόσμος, ο λαός, οι πολίτες –έστω κι αν αμαυρώνουν χωρίς να το θέλουν μηνύματα και συμβολισμούς μιας ΜΕΓΑΛΗΣ γιορτής- έχει δίκιο!!!.....Ζούμε αγαπημένοι μου σύντροφοι –είμαι απόλυτα σίγουρος γι’ αυτό-  τις τελευταίες μέρες του πολιτικού βίου ενός καθεστώτος που αποτελεί την κύρια αιτία της κατάστασης πούχει φτάσει η πατρίδα μας…..ενός καθεστώτος  αστικής δημοκρατίας που  σε όλη του την πορεία μεταχειρίστηκε βάναυσα κι απάνθρωπα όρους και λόγια με σκοπό να περιορίσει την λαϊκή κυριαρχία και την εθνική ιδεολογία, να αφαιρέσει  την ελευθερία του λόγου και του αντίλογου και να επιβάλει σαν σύγχρονη Μεγάλη ιδέα την οικονομία των αγορών απέναντι στην εθνική μας κυριαρχία.....Η πολιτική μας ηγεσία –είναι σαφές, κι εγώ λυπάμαι που το γράφω-  εκφράζει συνέχεια και πεντακάθαρα την προτίμησή της στο δανεικό χρήμα –σίγουρα για να μακροημερεύσει- απορρίπτοντας την προστασία της Ελληνικής γης και την αυτοσυντήρηση του Έθνους μας. Η πολιτική μας ηγεσία σκοτώνει αδιάκριτα  ψυχές και Εθνικό πλούτο για να δημιουργήσει κι όχι να πολεμήσει την χρεοκοπία…..όμως σύντροφοι νάστε σίγουροι,  χρεοκοπημένη δεν είναι η πατρίδα μας…..στην ουσία χρεοκοπημένο είναι το καθεστώς, είναι οι κυβερνώντες που πλέον αποτελούν  απειλή για το Έθνος.

13. Όμως θα συνεχίσω σύντροφοι…..εξιστορώντας στιγμές απ’ τις επιχειρήσεις του Έπους που διεξήχθησαν από τις 14 Νοεμβρίου 1940 μέχρι τις 6 Ιανουαρίου 1941, που η ιστορία ονόμασε  δεύτερη περίοδο του ελληνοϊταλικού πολέμου…..το άρωμα του ’40 με καθηλώνει!!! Στη δεύτερη περίοδο του Έπους λοιπόν, ο στρατός μας αφού αναχαίτισε την Ιταλική προέλαση αντεπιτέθηκε προσπαθώντας αρχικά να ανακαταλάβει εδάφη Ελληνικά…..κι αντεπιτέθηκε έχοντας απέναντι του έναν αντίπαλο με καλύτερο οπλισμό και αεροπορία…..και αντεπιτέθηκε παρά το δύσβατο του εδάφους, παρά τις μεγάλες δυσχέρειες του ανεφοδιασμού του και παρά τη δριμύτητα του καιρού…..και κατέβαλε υπεράνθρωπες προσπάθειες…..και  τα αποτελέσματα των προσπαθειών του ξεπέρασαν κάθε προσδοκία.
14. Η Ελληνική αντεπίθεση πέτυχε…..όμως –αν και υπήρξαν ευκαιρίες για  καλύτερα αποτελέσματα- ο στρατός μας δεν είχε τεθωρακισμένα  κι αυτοκίνητα…..κι αναγκαζόταν να κινείται με τα πόδια και στα βουνά…..και κουραζόταν…..και τα εφόδια φτάναν όλο και πιο δύσκολα. Οι Ιταλοί;…..αν και υποχωρούσαν συνεχώς είχαν όλα τα μέσα στη διάθεση τους και γρήγορα να το κάνουν κι όπου θέλουν να περιμένουν…..και πάντα σχετικά ξεκούραστοι.

15. Κι όμως σύντροφοι!!!..... Ο Ελληνικός στρατός με υψηλό φρόνημα και πνεύμα αυτοθυσίας, αψήφησε τις κακουχίες και τη μειονεκτική του θέση και κατόρθωσε μέσα σε ενάμισι μήνα όχι μόνο να διώξει τον εισβολέα, αλλά και να τον απωθήσει μέσα στη βόρεια Ήπειρο σε βάθος πολύ…..κοντά ογδόντα χιλιόμετρα. 

16. Θυμόμαστε την τρίτη περίοδο του Ελληνοιταλικού πολέμου -7  Ιανουαρίου έως 26  Μαρτίου 1941- όχι τόσο για την προσπάθεια των Ιταλών ν’ ανακαταλάβουν χαμένα εδάφη, όσο για την μεγάλη «Εαρινή» επίθεση που πραγματοποίησαν με προσδοκία να πετύχουν κάποιο σοβαρό πλήγμα εναντίον των Ελλήνων, να εξευμενίσουν και τον Ιταλικό λαό, αλλά και τους συμμάχους τους, τους Γερμανούς, και να διασκεδάσουν τις μέχρι τότε αποτυχίες τους.....Και είναι γεγονός το ότι ο  Μουσολίνι, γνωρίζοντας τα σχέδια επέμβασης των Γερμανών στην Ελλάδα –το μόνο που δε γνώριζε ήταν ο χρόνος που θα εκδηλωνόταν αυτή η ενέργεια-  διακατεχόταν απ’ την αγωνία, μήπως τον προλάβει ο σύμμαχος του και αναπόφευκτα οδηγηθεί η Ιταλία στην ιδιαίτερα ταπεινωτική θέση, να οφείλει στους Γερμανούς την απαλλαγή της απ’ το αδιέξοδο στο οποίο είχε περιέλθει, εξαιτίας της οικτρής αποτυχίας της στο Αλβανικό μέτωπο.  

17. Η «Εαρινή» επίθεση ξεκίνησε το πρωί της 9ης Μαρτίου του 1941, με βασικό θεατή τον ίδιο τον –γεμάτο ελπίδες και προσδοκίες- Μουσολίνι…..Τελείωσε στις 25 του μήνα,  με τους Έλληνες να μην έχουν παραχωρήσει σπιθαμή εδάφους και τον Μουσολίνι φευγάτο, απογοητευμένο, αλλά κι αποφασισμένο να ξαναεπιτεθεί…..Όμως τον πρόλαβαν τα καταλυτικά γεγονότα, που ξεκίνησαν με την  προσχώρηση της Γιουγκοσλαβίας στους Συμμάχους και κατέληξαν στην Γερμανική επίθεση εναντίον της Ελλάδας…..Έτσι έσβησαν τα όνειρα του Μουσολίνι και των Ιταλών να παρουσιάσουν –έστω μια μικρή- επιτυχία εναντίον της Ελλάδας.

Έχει κ συνέχεια προσεχώς σήμερα