Ο ΜΠΑΓΑΣΑΚΟΣ

ΠΙΝΑΚΑΣ ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΕΩΝ σύντροφοι ή μια πρώτη απόπειρα επικοινωνίας










Σάββατο 20 Νοεμβρίου 2010

21 Νοεμβρίου....Οι ΕΝΟΠΛΕΣ ΔΥΝΑΜΕΙΣ της πατρίδας μας γιορτάζουν!!!.....ένα μικρό αφιέρωμα του ΜΠΑΓΑΣΑ σε μια μεγάλη γιορτή

«Η μεγαλοσύνη στα Έθνη δε μετριέται με το στρέμμα, με της καρδιάς το πύρωμα μετριέται και με αίμα».
Κ. Παλαμάς





21η Νοεμβρίου σύντροφοι, Ημέρα της Παναγίας: γιορτάζουν οι Ένοπλες Δυνάμεις, γιορτάζει η Ελλάδα.
Κι εμείς, συνεορτάζοντες ταπεινοί και απόλυτοι αρνητές λόγων πανηγυρικών θα παρουσιάσουμε ένα τριπλό αφιέρωμα ιστορίας, μνήμης και αναγνώρισης για την προσφορά τους.





1.ΤΟ ΜΝΗΜΕΙΟ ΤΟΥ ΑΓΝΩΣΤΟΥ ΣΤΡΑΤΙΩΤΗ

1.Στις μάχες που δόθηκαν  στο πέρασμα τόσων αιώνων ιστορίας  του κόσμου, πολλοί στρατιώτες έδωσαν τη ζωή τους χωρίς ποτέ να ανευρεθούν οι σωροί τους ή ν’ αναγνωριστούν.
2. Η ανάγκη να  εκπροσωπηθούν και ταυτόχρονα να τιμηθούν οι άγνωστοι  πεσόντες-και με αφετηρία τις αρχαιοελληνικές συνήθειες, όπως αναλυτικά περιγράφονται κυρίως από τον Θουκιδίδη-  οδήγησε τα κράτη στην δημιουργία ενός μνημείου συμβολικού, αυτό του ΑΓΝΩΣΤΟΥ ΣΤΡΑΤΙΩΤΗ.
3.Στα νεότερα χρόνια πολλά κράτη- με πρώτο πιθανόν της Δανίας το 1849- ανέπτυξαν την παραπάνω πρακτική και κατασκεύασαν μνημείο που εκπροσωπούσε και τιμούσε τους άγνωστους νεκρούς στρατιώτες.  

4.Κομβικό σημείο για την ανέγερση από τα κράτη μνημείων αφιερωμένων στον Άγνωστο στρατιώτη, αποτέλεσε ο Α’ Παγκόσμιος πόλεμος, με τη Βρεταννία να κάνει την αρχή το 1920 και την Γαλλία ν’ ακολουθεί το 1921. Από τότε –δόξα το θεό ο κόσμος πολεμά συνεχώς- τα κράτη δημιουργούν τέτοια μνημεία στη μνήμη των άγνωστων πεσόντων των μαχών και θα μπορούσαμε να πούμε ότι πρόσφατο δείγμα είναι το μνημείο του Ιράκ που κατασκευάστηκε το 1982.

Συνήθως αυτά τα μνημεία περιέχουν τη σωρό ενός ανώνυμου άγνωστου στρατιώτη που είναι αδύνατον ν’ αναγνωριστεί ποτέ και με οποιονδήποτε τρόπο.

5.Στην πατρίδα μας το πρώτο τέτοιο μνημείο κατασκευάστηκε το 1889 στη Σύρο σε σχέδιο Γ. Βιτάλη (βραβευμένος γλύπτης με σπουδές στο Μόναχο που γεννήθηκε στη Τήνο  το 1835 και πέθανε στην Αλεξάνδρεια το 1901) για να τιμήσει τους άγνωστους πεσόντες του 1821.

6.Η απόφαση για ανέγερση μνημείου στην Αθήνα αποφασίστηκε μετά τον Α’ Παγκόσμιο πόλεμο –στις αρχές του 1926- από τον τότε Υπουργό στρατιωτικών Πάγκαλο. Προκηρύχθηκε λοιπόν διαγωνισμός για τη σχετική μελέτη που κερδήθηκε από τον αρχιτέκτονα Ε. Λαζαρίδη  και στις 30 Ιουνίου 1928 δημοσιεύτηκε και το Προεδρικό διάταγμα «περί εκτελέσεως μνημείου Αγνώστου Στρατιώτου» με το οποίο εγκρίθηκε η κατασκευή του και η τοποθέτηση του στην πλατεία των παλαιών ανακτόρων σύμφωνα με τα σχέδια του Λαζαρίδη.
7.Η τελική επιλογή της θέσης του μνημείου –μπροστά από τα παλαιά ανάκτορα-  όμως, έγινε στις 12 Ιουλίου του 1929 από τον τότε πρωθυπουργό Βενιζέλο.
Και είναι άξιο λόγου το σκεπτικό του Βενιζέλου, μιας και πίστευε ότι η θυσία του Άγνωστου στρατιώτη αποτελούσε τη βάση της δημοκρατίας και ο συσχετισμός του μνημείου με το Σύνταγμα και τη Βουλή –που το 1929 είχε μεταφερθεί στα παλαιά ανάκτορα- τόνιζε απόλυτα τη θυσία του για τους δημοκρατικούς θεσμούς, αφού και το Σύνταγμα όριζε την καθολική στράτευση των ανδρών δηλαδή το καθήκον τους να πεθάνουν υπερασπίζοντας την πατρίδα.

8.Ύστερα, και με τρόπο περιπετειώδη έγινε και η επιλογή του γλύπτη Φωκίωνα Ρωκ (γλύπτη που γεννήθηκε το 1891 στην Αθήνα, ήταν για πολλά χρόνια δάσκαλος πλαστικής και έφορος συλλογών στη σχολή καλών τεχνών και πέθανε το 1945) .
9.Και επιτέλους τα έργα ξεκίνησαν…..και τα αποκαλυπτήρια του μνημείου έγιναν σε πανηγυρική ατμόσφαιρα και με μεγάλη επισημότητα στις 25 Μαρτίου του 1932.

10.Το μνημείο είναι ουσιαστικά ένας τοίχος στο κέντρο του οποίου βρίσκεται το  λιτό και επιβλητικό γλυπτό που παριστάνει ένα γυμνό άνδρα ξαπλωμένο, νεκρό, που στο αριστερό χέρι κρατάει κυκλική ασπίδα και στο κεφάλι φοράει κράνος και θεωρείται ότι είναι εμπνευσμένο από τα’ αρχαϊκά αγάλματα του ναού της Αφαίας στην Αίγινα.
Σε διάφορα σημεία του τοίχου του μνημείου υπάρχουν δεκαέξι ορειχάλκινες ασπίδες που εξυμνούν τη θυσία και την ανδρεία, αριστερά και δεξιά του γλυπτού έχουν χαραχθεί οι φράσεις του Θουκιδίδη «ΜΙΑ ΚΛΙΝΗ ΚΕΝΗ ΕΣΤΡΩΜΕΝΗ ΤΩΝ ΑΦΑΝΩΝ» και «ΑΝΔΡΩΝ ΕΠΙΦΑΝΩΝ ΠΑΣΑ ΓΗ ΤΑΦΟΣ».

Επίσης, είναι χαραγμένοι κατά ενότητες οι τόποι των ενδοξότερων πολέμων –αμυντικών και πολύνεκρων- του Ελληνισμού.
Τέλος, μπροστά από το γλυπτό στο κέντρο ενός υπερυψωμένου ημικυκλίου, υπάρχει o τάφος που είναι κενός, ακολουθώντας τα αρχαιοελληνικά έθιμα όπως διασώζονται από τον Θουκιδίδη με χαραγμένη πάνω του τη φράση «ΕΙΣ ΑΦΑΝΗΝ ΣΤΡΑΤΙΩΤΗΝ».

Πριν από το μνημείο υπάρχει άσβεστο καντήλι με φως που μεταφέρθηκε από την Αγία Λαύρα την ημέρα των αποκαλυπτηρίων του.
11.Το μνημείο σήμερα φυλάσσεται τιμητικά από τους ευζώνους της Προεδρικής Φρουράς  που  έχει ιστορία περισσότερο από έναν αιώνα, αφού ιδρύθηκε στις 12 Δεκεμβρίου 1868 ως μάχιμο και τελετουργικό ταυτόχρονα Άγημα.

12.Σταδιακά ο ρόλος της μετατράπηκε σε αποκλειστικά τελετουργικός, γνώρισμα που μπορεί να θεωρηθεί ότι υποδηλώνεται και από τις σταδιακές της ονομασίες : Ανακτορική Φρουρά, Φρουρά Σημαίας, Φρουρά Μνημείου Αγνώστου Στρατιώτη, Βασιλική Φρουρά και τέλος Προεδρική Φρουρά, από το 1974 μετά την αποκατάσταση της Δημοκρατίας.
13.Το Στρατόπεδο στο οποίο εδρεύει η Προεδρική Φρουρά παραμένει στην ίδια θέση από την αρχή της ιδρύσεώς της. Βρίσκεται κοντά στο σημερινό Προεδρικό Μέγαρο στην οδό Ηρώδου Αττικού και φέρει τιμητικά το όνομα του Σουλιώτη οπλαρχηγού και ήρωα της Επανάστασης του 1821 Γεώργιου Τζαβέλλα.
14.Τέλος, σήμερα η Προεδρική Φρουρά έχει τις ακόλουθες υποχρεώσεις :
την εγκατάσταση τιμητικών φρουρών όλο το 24ωρο στο Μνημείο του Άγνωστου Στρατιώτη, στο Προεδρικό Μέγαρο και στην Πύλη του στρατοπέδου της.
την επίσημη έπαρση και υποστολή της σημαίας στον Ιερό Βράχο της Ακρόπολης
την απόδοση τιμών στον Πρόεδρο της Δημοκρατίας και σε αρχηγούς Ξένων Κρατών
την απόδοση τιμών στους πρεσβευτές ξένων κρατών κατά τη διάρκεια επίδοσης διαπιστευτηρίων στον Πρόεδρο της Δημοκρατίας.


2.Ο ΠΟΛΕΜΟΣ ΤΗΣ ΚΟΡΕΑΣ

1.Στις 25  Ιουνίου 1950 η Νότιος Κορέα δέχτηκε επίθεση από τις δυνάμεις τις Βορείου Κορέας και αργότερα από τις δυνάμεις της Κίνας. Η ενέργεια αυτή είχε σαν αποτέλεσμα την επέμβαση των Ηνωμένων Εθνών με την αποστολή Διεθνούς δύναμης με σκοπό την αναχαίτιση αυτής της εχθρικής ενέργειας για την διαφύλαξη της ανεξαρτησίας της Νοτίου Κορέας. Και ύστερα από πρόσκληση του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ προς τα κράτη μέλη του, στις 29 Ιουνίου 1950,  για παροχή στρατιωτικής βοήθειας ανταποκρίθηκαν και διέθεσαν μάχιμες μονάδες Στρατού, Ναυτικού και Αεροπορίας διάφορα κράτη μεταξύ αυτών και η Ελλάδα, οι δυνάμεις των οποίων τέθηκαν υπό Αμερικανική Διοίκηση.

2.Η Ελλάδα, απέστειλε τον Νοέμβριο του 1950 το Εκστρατευτικό Σώμα Ελλάδος (ΕΚΣΕ) με αρχική δύναμη που διατηρήθηκε ως τις 22 Αυγούστου 1951 αποτελούνταν από τη Διοίκηση με το Επιτελείο της και το Τάγμα του ΕΚΣΕ, συνολικής δύναμης 851 ανδρών με 63 οχήματα. Ύστερα και μέχρι τον  Δεκέμβριο του 1953, η Ελληνική δύναμη αυξήθηκε στους 1.063 άνδρες, ενώ μετά την επίτευξη εκεχειρίας από τον Ιανουάριο 1954 έως τον Μάιο 1955 στους 2.163 άνδρες. Το Ελληνικό Εκστρατευτικό Σώμα τον Απρίλιο του 1955 μειώθηκε στους 850 άνδρες, ενώ από τον Ιούλιο μέχρι τον  Δεκέμβριο του 1955 στους 191 άνδρες. Τελικά από Ιανουάριο 1956 μέχρι τον Μάιο 1958 παρέμεινε στην Κορέα ένα αντιπροσωπευτικό τμήμα που αποτελούνταν από έναν Αξιωματικό και εννέα Οπλίτες.

3.Αντίστοιχα, στις 13 Οκτωβρίου 1950, συγκροτήθηκε το 13 Σμήνος Μεταφορών με 9 μεταγωγικά Α/Φ C-47D Dakota/Skytrain. Στις 11 Νοεμβρίου το Σμήνος απογειώθηκε για Κορέα και προσγειώθηκε στην αεροπορική βάση Itazuki στο Kyushu της Ιαπωνίας την 1η Δεκεμβρίου. Αμέσως μετά την άφιξή του το σμήνος ξεκίνησε να επιχειρεί, λόγω της αναγκαίας συμμετοχής του στις επιχειρήσεις. Οι αποστολές που ανέλαβε ήταν: μεταφορές υλικών και εφοδίων σε προκεχωρημένες περιοχές του μετώπου, μεταφορές προσωπικού, τραυματιών, αιχμαλώτων και νεκρών, ρίψεις πυρομαχικών και εφοδίων σε προκεχωρημένα ή εγκλωβισθέντα τμήματα και μεταφορά ταχυδρομείου. Επιπλέον, εκτέλεσε αποστολές νυκτερινής αναγνώρισης βαθιά στο εχθρικό έδαφος, πτήσεις πάνω από κατοικημένες περιοχές του εχθρού για εκφώνηση ανακοινώσεων προπαγάνδας και νυκτερινής υποστήριξης μαχόμενων τμημάτων με φωτιστικά. Οι επιχειρήσεις γινόταν κάτω από οποιεσδήποτε καιρικές συνθήκες κατά τη διάρκεια ημέρας και νύκτας. Περί τα τέλη Μαρτίου του 1955 διατάχθηκε η επάνοδος του σμήνους στην Ελλάδα και στις 8 Μαΐου αναχώρησε και επέστρεψε στην Ελλάδα στις 23 Μαΐου 1955.
 4.Κατά τη διάρκεια των επιχειρήσεων απωλέσθηκαν 15  Αξιωματικοί και 168 Οπλίτες του Στρατού Ξηράς και 12 στελέχη της Πολεμικής Αεροπορίας, ενώ οι τραυματισθέντες ανήλθαν σε 33 Αξιωματικούς και 577 Οπλίτες. Επίσης απωλέσθηκαν 4 από τα 9 διατιθέμενα αεροσκάφη.

 5.Το ΕΚΣΕ για την πολεμική του δράση κατά τη διάρκεια του Πολέμου τιμήθηκε με Εύφημο μνεία και Ευαρέσκεια από τους Προέδρους των ΗΠΑ και της Δημοκρατίας της Κορέας.
6.Η Κυβέρνηση των ΗΠΑ απένειμε στην πολεμική Σημαία και στους άνδρες του ΕΚΣΕ έξι Πολεμικούς Σταυρούς , τριάντα δύο Ασημένιους, εκατόν δέκα Χάλκινους και δεκαεννέα Αεροπορικά Μετάλλια σε άνδρες του 13ου Σμήνους Μεταφορών.

7.Η Νότια Κορέα σε ένδειξη της ευγνωμοσύνης της ανήγειρε στην περίφημη κοιλάδα των Ηρώων, κοντά στη Σεούλ, μεγαλοπρεπέστατο μνημείο πεσόντων  για τους Έλληνες μαχητές, όπου σε πλάκα αναγράφεται: «Οι γενναίοι αυτοί στρατιώτες της Ελλάδος ενσάρκωσαν το εύδαιμον το ελεύθερον, το δ’ ελεύθερον το εύψυχον. Τιμή και δόξα τοις πεσούσι πολεμισταίς».   



Μνημείο για τους Έλληνες πεσόντες της Κορέας υπάρχει και στον Παπάγο στην πλατεία του Αη Γιώργη, προσφορά του κράτους της νότιας Κορέας





Ο σκοπός της παρουσίασης της Ελληνικής συμμετοχής στην Κορέα ήταν καθαρά επετειακός. Ήταν η πρώτη Ελληνική συμμετοχή σε διεθνή δύναμη, ύστερα από πρόσκληση του ΟΗΕ. Δεν εξετάσαμε ούτε το πώς, ούτε το γιατί τα οποία είναι μια πολύ ενδιαφέρουσα, αλλά άλλη ιστορία…..με την οποία ίσως ασχοληθούμε μελλοντικά….αν παρόλα αυτά θέλετε να βρείτε κάτι παραπάνω για τον πόλεμο της Κορέας…..ορίστε!!!


Το βιβλίο αυτό διηγείται την πλήρη ιστορία της πρώτης και πιο κρίσιμης σύγκρουσης ανάμεσα στο Ανατολικό Μπλοκ και τη Δύση. Αντί να επικεντρώνεται ολοκληρωτικά στην ανάμειξη των Αμερικανών που, φυσικά, ήταν κυρίαρχη, ο συγγραφέας, αναφέρεται επίσης στη συμβολή πολλών χωρών που σε πολλές περιπτώσεις ήταν σημαντική παρά τον περιορισμένο αριθμό των ανδρών που είχαν διαθέσει.Παρ‘ όλες τις διαφορές, κουλτούρας και Διοικητικής Μέριμνας, η συμμετοχή αυτών των στρατευμάτων έπαιξε συχνά σπουδαίο ρόλο στις κρίσεις που παρουσιάστηκαν. Ο Πόλεμος της Κορέας στο αποκορύφωμά του, μέσα σε μια θύελλα διεθνών πολιτικών συγκρούσεων και φόβων για μια γενική σύρραξη, παρουσίασε γρήγορες και μεγάλης κλίμακας μετακινήσεις στρατευμάτων σε μεγάλες αποστάσεις. Η κάθε πλευρά γνώρισε τόσο εκπληκτικές επιτυχίες όσο και καταστροφές. Εδώ, περιγράφονται κορυφαίες στρατηγικές μέθοδοι, όπως η απόβαση του Μακ Άρθουρ στα μετόπισθεν του εχθρού, στο Ιντσόν, δράματα όπως το ένδοξο επεισόδιο των Gloster, αλλά και η διαβίωση και η  ανταρσία   στα στρατόπεδα αιχμαλώτων πολέμου και των δύο πλευρών. Ο συγγραφέας αντλεί το υλικό του από μέχρι τώρα αχρησιμοποίητες πηγές πολλών χωρών, καθώς και από έγγραφα που πρόσφατα αποδεσμεύτηκαν, αρχεία Στρατιωτικών Μονάδων, ημερολόγια και συνεντεύξεις. Το βιβλίο του έρχεται να προσθέσει στα γνωστά γεγονότα, ανθρώπινες λεπτομέρειες μιας από τις πιο σημαντικές συγκρούσεις της σύγχρονης εποχής και ταυτόχρονα, επειδή ο συγγραφέας είναι και αυτόπτης μάρτυρας αυτών που περιγράφει, διαβάζεται με τεράστιο ενδιαφέρον από την πρώτη μέχρι την τελευταία σελίδα. Επίσης, υπάρχει αναλυτικό ένθετο για την Ελληνική συμμετοχή.


3.Ο ΦΙΛΟΤΕΛΙΣΜΟΣ ΤΩΝ ΕΝΟΠΛΩΝ ΔΥΝΑΜΕΩΝ




Στις 13 Δεκεμβρίου 1999 η πατρίδα μας –μέσω των ΕΛΤΑ-  αναγνωρίζοντας την προσφορά τους, εξέδωσε την αναμνηστική σειρά «ΕΝΟΠΛΕΣ ΔΥΝΑΜΕΙΣ» με στόχο την προβολή τους, την υπενθύμιση του πολύπλευρου έργου που επιτελούν και την αναγνώριση της προσφοράς τους στην ανάπτυξη του αισθήματος ασφάλειας του Ελληνικού λαού.



























Το γραμματόσημο των 600δρχ απεικονίζει το Υποβρύχιο ΩΚΕΑΝΟΣ, που είναι το πρώτο στη ιστορία του Πολεμικού Ναυτικού με αυτό το όνομα.  Είναι υποβρύχιο τύπου "ΠΟΣΕΙΔΩΝ" κατασκευάσθηκε στα Ναυπηγεία του ΚΙΕΛΟΥ και καθελκύσθηκε στις 15 Νοεμβρίου 1978.
Στις 1 Ιανουαρίου 1980 κατέπλευσε στο Ναύσταθμο Σαλαμίνας και εντάχθηκε στο Πολεμικό Ναυτικό αποτελώντας μια από τις πιο σύγχρονες μονάδες του, με πολλές δυνατότητες στον πόλεμο κατά πλοίων επιφανείας και Υποβρυχίων.












Το γραμματόσημο των 50δρχ απεικονίζει το αεροσκάφος CL-215 που σαν κύρια αποστολή έχει την αεροπυρόσβεση, αλλά χρησιμοποιείται και σε αποστολές έρευνας και διάσωσης.
Το αεροσκάφος έχει τη δυνατότητα λήψης 5000 λίτρων νερού σε δώδεκα δευτερόλεπτα -με δυνατότητα προσθαλάσσωσης σε λίμνες ή θάλασσα με σκοπό την πλήρωση των δεξαμενών τους με νερό-  και φέρει δίχρωμη παραλλαγή με κίτρινο και κόκκινο χρώμα.

Μια σχετικά άγνωστη πτυχή του επιχειρησιακού έργου του αεροσκάφους είναι η έρευνα και η διάσωση. Μπορεί να προσθαλασσωθεί και να περισυλλέξει ναυαγούς με τη βοήθεια λέμβου που μεταφέρεται στην άτρακτο. Μέχρι την εμφάνιση του ελικοπτέρου αυτός ήταν άλλωστε ο μόνος τρόπος διάσωσης από αέρος, αποστολή που αναλάμβαναν στο παρελθόν οι αεράκατοι.



Το CL-215 επιχειρεί  από την 113 πτέρυγα μάχης.Σήμερα τα περισσότερα από αυτά τα αεροσκάφη έχουν αντικατασταθεί από τα CL-415 .




Το γραμματόσημο των 170δρχ απεικονίζει το αεροσκάφος Mirage 2000 που είναι Γαλλικής κατασκευής μονοθέσιο, μονοκινητήριο, δελταπτέρυγο μαχητικό, πολλαπλού ρόλου και παντός καιρού. Εντάχθηκε στο οπλοστάσιο της Πολεμικής μας αεροπορίας το 1988 με τη σύμβαση "Talos," με βάση την οποία αγοράστηκαν 40 αεροσκάφη. Μεταξύ 1988 και 1992 παραδόθηκαν στην αεροπορία 36 Mirage 2000 EGM και 4 διθέσια Mirage 2000 BGM που χρησιμοποιούνται για εκπαιδευτικούς σκοπούς.
Είναι το πρώτο Ελληνικό μαχητικό  που διαθέτει αυτόματο ηλεκτρονικό σύστημα ελέγχου πτήσης και  έχει την ικανότητα να φέρει μεγάλη ποικιλία οπλικών συστημάτων. Τα Ελληνικά Mirage 2000 μπορούν να οπλιστούν με πυραύλους αέρος - αέρος Super 530/ Matra Magic και  χρησιμοποιούνται κατά κόρον σε αποστολές αναχαίτισης, αλλά και εναντίον πλοίων με την προσθήκη πυραύλων AM-39 EXOCET.



Τα αεροσκάφη έχουν ως βάση τους την 114 Πτέρυγα Μάχης στην Τανάγρα και ανήκουν στις 331 και 332 Μοίρες με χαρακτηριστικά κλήσης "Θησέας" και "Γεράκι" αντίστοιχα. Τα Ελληνικά Mirage 2000 φέρουν δίχρωμη παραλλαγή μπλε και γκρι.





Στο γραμματόσημο των 40δρχ απεικονίζεται το F-16, που είναι μονοθέσιο, μονοκινητήριο, μαχητικό αεροσκάφος πολλαπλού ρόλου παντός καιρού με ικανότητα να φέρει μεγάλη ποικιλία οπλικών συστημάτων. Η χώρα μας διαθέτει περίπου 70 F-16 Block 30, 50. Συγκεκριμένα το 1989 πραγματοποιήθηκε η παραλαβή 40 Block 30 στο πλαίσιο του εξοπλιστικού προγράμματος Peace Xenia I, ενώ το 1997 40 βελτιωμένα F-16 C/D Block 50 παρελήφθησαν με το Peace Xenia IΙ. Κύριος κατασκευαστής των F-16 Block 30 ήταν η General Dynamics που αργότερα ενσωματώθηκε στη Lockheed Martin.
Το F-16D είναι η διθέσια παραλλαγή που μπορεί να χρησιμοποιηθεί τόσο επιχειρησιακά όσο και για εκπαίδευση. Ιδιαίτερα χαρακτηριστικά των ελληνικών αεροσκαφών της παρτίδας παραγωγής Block 30 είναι το ενισχυμένο σύστημα προσγείωσης, η τοποθέτηση αλεξιπροχώριου και προβολέα νυχτερινής αναχαίτισης. Τα Block 50 έχουν δεχθεί δομικές ενισχύσεις και διαθέτουν ισχυρότερο κινητήρα και βελτιωμένα ηλεκτρονικά, ραντάρ σε σχέση με τα Block 30.

Σήμερα η Ελληνική πολεμική Αεροπορία  είναι η πρώτη στον κόσμο που εξοπλίστηκε με την   έκδοση F-16 BLOCK 52+, που είναι μία βελτιωμένη έκδοση του BLOCK 50 με προηγμένα ηλεκτρονικά συστήματα και εξελιγμένο κινητήρα. Τα Ελληνικά BLOCK 52+ ανήκουν στις 340, 343 και 337 μοίρες με χαρακτηριστικά κλήσης "Αλεπού, "Αστέρι" και "Ghost" αντίστοιχα.




Επιχειρούν από τις αεροπορικές βάσεις της Σούδας (115 ΠΜ) και της Λάρισας (110 ΠΜ).

Σάββατο 13 Νοεμβρίου 2010

Όταν ο ΜΠΑΓΑΣΑΣ θυμάται.....Η σφαγή στο ΚΑΤΙΝ.....70 χρόνια μετά.....το χρονικό μιας συγκάλυψης.....και η ταινία

Συμπληρώθηκαν εβδομήντα χρόνια από την μαζική εκτέλεση των Πολωνών αξιωματικών στο σκοτεινό δάσος του Κατίν.

Διαβάσαμε ιστορικά άρθρα, σχόλια εφημερίδων, είδαμε κνηματογραφικές ταινίες, ντοκυμανταίρ, ζήσαμε –έστω από μακριά- διπλωματικές εντάσεις, τελετές μνήμης με τη συμμετοχή πλέον και της Ρωσικής ηγεσίας , αιτήσεις αναγνώρισης μίας ακόμα  πράξης γενοκτονίας....και στο βάθος απλά  αντι- κομμουνισμός.
Ουσία μηδέν.
Εμένα σύντροφοι τα αντί δε μ’ αρέσουν.Δεν τα γουστάρω!!
Και ξέρω καλά ότι για να γράψεις ιστορία –έστω και εύπεπτη όπως η δικιά μου που άλλωστε απευθύνεται μόνο σε φίλους- πρέπει να έχεις γνώση, πάθος και όρεξη για έρευνα και άποψη πολιτική ειδικά αν πάρεις θέση στο γεγονός.
Και ξέρω καλά ότι η ιστορία είναι πονηρή…..δε βγάζεις εύκολα άκρη…..και σίγουρα η ιστορική αλήθεια δεν έχει μόνο μία όψη…..όταν όμως σε παρασύρει δε συμμαζεύεται!!!.....σίγουρα όμως δεν πρέπει να χρησιμοποιείται στην άσκηση πολιτικής.
Και θέλω να τα έχετε υπόψη σας αυτά στο μικρό αφιέρωμα που ακολουθεί.
Πρόσφατα η ΕΤ1 επανέλαβε –με αφορμή την επέτειο του ΟΧΙ- το καταπληκτικό ντοκιμαντέρ «ΒΠΠ κεκλεισμένων των θυρών» σε έξη επεισόδια που ασχολείται με τις Βρεταννοσοβιετικές σχέσεις τον ΒΠΠ και πραγματεύεται τη σφαγή στο Κατίν –με μαρτυρίες επιζώντων, δημίων  κλπ- με την οποία και θα ασχοληθούμε.
Η μνήμη ξύπνησε  από την  αεροπορική τραγωδία που βύθισε στο πένθος την Πολωνία-στις αρχές του 2010- που έχασε με μιας τον δημοφιλή της πρόεδρο  που ταξίδευε με τους επιτελείς του στο Σμολένσκ για να τιμήσει εβδομήντα χρόνια μετά τους νεκρούς του Κατίν…..η μνήμη ξύπνησε γιατί θυμήθηκε την ταινία ΚΑΤΙΝ του Βάιντα…..αλλά η μνήμη ξύπνησε και γιατί τελικά θυμήθηκε την –επιτέλους- έστω και μερική αναγνώριση της σφαγής από τη σημερινή Ρωσική ηγεσία.

Όμως, ας πάρουμε τα πράγματα απ’ την αρχή…..

ΤΟ ΓΕΓΟΝΟΣ 
1.Το καλοκαίρι του 1939 φαίνεται πια ότι ο πόλεμος είναι αναπόφευκτος. Γερμανοί και Σοβιετικοί ζητούν απεγνωσμένα χρόνο για αρτιότερη πολεμική προετοιμασία και προσπαθούν με κάθε κόστος να εξασφαλίσουν τις απαραίτητες πρώτες ύλες –κυρίως οι Γερμανοί- ή την τεχνογνωσία –κυρίως οι Σοβιετικοί.

Ο Στάλιν –ηγέτης της Σοβιετίας εκείνη την εποχή προσπάθησε χωρίς επιτυχία να τα βρει με τους Βρεταννούς…..και τελικά στις 23 Αυγούστου 1939 άφησε έκπληκτο τον κόσμο ολόκληρο υπογράφοντας με τους Γερμανούς –ιδεολογικούς του αντίπαλους και επί της ουσίας εχθρούς μόνο από το ΑΓΩΝ ΜΟΥ του Χίτλερ-  το Γερμανοσοβιετικό σύμφωνο μη επίθεσης που έμεινε στην ιστορία σαν σύμφωνο ΡΙΜΠΕΝΤΡΟΠ - ΜΟΛΟΤΩΦ. Είναι χαρακτηριστικό το ότι ο Υπουργός εξωτερικών της Γερμανίας Ρίμπεντροπ χρειάστηκε να επικοινωνήσει με τον Χίτλερ για την τελική υπογραφή και το ότι το σύμφωνο αυτό περιείχε ένα «μυστικό» πρωτόκολλο που έγινε γνωστό το 1945 αμέσως μετά την ήττα της Γερμανίας.  Σύμφωνα λοιπόν με αυτό το μυστικό πρωτόκολλο, η Πολωνία σε περίπτωση πολέμου θα μοιραζόταν μεταξύ των δυο χωρών, θα δημιουργούνταν σφαίρες επιρροής της Γερμανίας και της Σοβιετικής Ένωσης  στην Ανατολική και Βόρεια Ευρώπη και τέλος  οι χώρες της Βαλτικής -με εξαίρεση τη Λιθουανία- και η Φινλανδία θα ανήκουν στη σοβιετική σφαίρα επιρροής.

2.Στις 1 Σεπτεμβρίου 1939 οι  Γερμανοί εισέβαλαν στην Πολωνία και ο απαρχαιωμένος αλλά ηρωικός Πολωνικός στρατός υποχώρησε προς τα νοτιοανατολικά της  χώρας αναμένοντας βοήθεια από τη Γαλλία και τη Βρεταννία, που είχαν εγγυηθεί την ακεραιότητα της Πολωνίας, αλλά μάταια!!! (ένα χρόνο μετά αυτό το έργο το είδαμε κι εμείς οι Έλληνες).
3.Παρόλα αυτά στις 3 Σεπτεμβρίου 1939 ο πρωθυπουργός της Βρεταννίας Τσάμπερλεν με ραδιοφωνικό διάγγελμα κήρυξε τον πόλεμο στη Γερμανία –ξεκινώντας τον μεγάλο Ευρωπαϊκό πόλεμο που λίγο καιρό μετά μετατράπηκε σε παγκόσμιο- αλλά ακόμα μιλιά για  ουσιαστική βοήθεια  στην Πολωνία.

4.Και στις 17 Σεπτεμβρίου 1939 νάσου και οι Σοβιετικοί!!! Ο Ερυθρός  Στρατός εισέβαλε στην Πολωνία από τα ανατολικά και τελικά, όπως ήταν φυσικό, στις 6 Οκτωβρίου 1939 οι Γερμανικές και Σοβιετικές στρατιωτικές δυνάμεις κυριάρχησαν πλήρως στην Πολωνία, η Πολωνική κυβέρνηση αναχώρησε για την Αγγλία και η χώρα σε εφαρμογή του επαίσχυντου  Γερμανοσοβιετικού συμφώνου διαμελίστηκε και μοιράστηκε από τους νικητές για τέταρτη –παρακαλώ- φορά στην ιστορία της.
5.Εν τω μεταξύ από τις 19 Σεπτεμβρίου 1939 οι Σοβιετικοί είχαν δημιουργήσει μια ειδική επιτροπή για τη διαχείριση των Πολωνών αιχμαλώτων. Επικεφαλής ήταν ο Λαβρέντι Μπέρια , επίτροπος εθνικής ασφάλειας και επικεφαλής της περιβόητης NKVD. Ιδρύθηκαν μάλιστα και τρία αχανή στρατόπεδα αιχμαλώτων στη Σοβιετική Ένωση σε περιοχές μακριά από αστικά κέντρα σε αφιλόξενα δάση, ώστε ν΄ αποφευχθούν  τα όποια αδιάκριτα βλέμματα Σοβιετικών πολιτών.

6.Και από τον Απρίλιο του 1940 άρχισαν οι μαζικές «προωθήσεις» Πολωνών αιχμαλώτων προς τα στρατόπεδα συγκέντρωσης της Σοβιετικής Ένωσης με μεγάλες απώλειες. Οι κρατούμενοι –που ουσιαστικά είναι το άνθος του πολωνικού στρατού, προοδευτικοί αξιωματικοί και διανοούμενοι-   υποβλήθηκαν σε εξαντλητικές ανακρίσεις και τελικά ο Μπέρια με έγγραφό του στον Στάλιν εισηγήθηκε τη μαζική εξολόθρευσή τους, σαν «εθνικιστές και αντεπαναστάτες».
 Και ο Στάλιν συμφώνησε και μαζί με όλο το Πολιτικό Γραφείο υπέγραψε…..δολοφόνησε…..εγκλημάτησε….. και η Πολωνία στερήθηκε τον βασικό κορμό του στρατού της και όχι μόνο.

7.Η επαίσχυντη αυτή δολοφονική πράξη ονομάστηκε «σφαγή του Κατίν» από το ομώνυμο  δάσος που πραγματοποιήθηκε, δυστυχώς όμως  δεν έγινε μόνο εκεί -άλλες δυο τοποθεσίες αποκαλύφτηκαν  δεκαετίες αργότερα. Οι κρατούμενοι  σύντροφοι μου εκτελέστηκαν με μια σφαίρα στον αυχένα και ρίχτηκαν σε μαζικούς τάφους. Κόλαση πραγματική!!! Πράγματα απάνθρωπα!!!

Και όλα καλά…..σα να μη συμβαίνει τίποτα…..όμως η ιστορία μας έχει και συνέχεια…..

8.Για λόγους που δεν αφορούν το παρόν κειμενάκι σύντροφοι μου, ο Χίτλερ κήρυξε τον πόλεμο στη Σοβιετική Ένωση τον Ιούνιο του 1941 και  ξεκίνησε  η Γερμανική εισβολή με πολλές αρχικά επιτυχίες. Τότε  η εξόριστη Πολωνική κυβέρνηση  υπέγραψε άμεσα συμφωνία με τους Σοβιετικούς για την οργάνωση της εναντίον των Γερμανών αντίστασης και προσπάθησε να θεμελιώσει στενές διπλωματικές σχέσεις με το κράτος του Στάλιν με σκοπό την απελευθέρωση των Πολωνών αιχμαλώτων, ώστε να πολεμήσουν εναντίον των Γερμανών. Και το κατάφερε είναι αλήθεια μιας και στις 30 Ιουλίου 1941 δόθηκε αμνηστία στους επιζώντες κρατούμενους για να σχηματιστεί Πολωνικός στρατός στο έδαφος της Σοβιετίας…..για τους αξιωματικούς όμως μιλιά!!!
9. Και όταν ο Πολωνός στρατηγός Άντερς αναζήτησε τους Πολωνούς αξιωματικούς που είχαν συλληφθεί το 1939 και ζήτησε πληροφορίες από τον σύμμαχο του πλέον Στάλιν, αυτός απάντησε με την παρουσία και του πρωθυπουργού της εξόριστης Πολωνικής κυβέρνησης Σικόρσκι ότι είχαν όλοι ελευθερωθεί και ότι οι Σοβιετικοί έχασαν τα ίχνη τους στη Μαντζουρία.

Ποιός μπορούσε να πιστέψει σύντροφοι μου ότι είχαν δολοφονηθεί πάνω από είκοσι χιλιάδες Πολωνοί??
Η συγκάλυψη του εγκλήματος είχε αρχίσει…..και μάλιστα εύκολα!!
Όμως ο Άντερς επέμενε και το 1942 ο Στάλιν άλλαξε τροπάριο και δήλωσε, ότι οι Πολωνοί αξιωματικοί ήταν στα κατεχόμενα απ’ τους Γερμανούς εδάφη.
Η ιστορία μας όμως δεν τελείωσε ακόμα…..

10…..αφού το 1942 κάποιοι ανώνυμοι Πολωνοί σιδηροδρομικοί εργάτες  στη διάρκεια εργασιών ανακάλυψαν ένα μαζικό τάφο στο Κατίν με πτώματα Πολωνών που φορούσαν στολές αξιωματικών…..και οι φήμες άρχισαν…..αλλά η μοίρα των Πολωνών αξιωματικών παρέμεινε άγνωστη ως το 1943, όταν οι Γερμανικές δυνάμεις με διοικητή τον φον Γκέρσντοφ  παραξενεμένες από τις φήμες, αλλά κυρίως από την επίμονη και για χρόνια αναζήτηση της εξόριστης Πολωνικής κυβέρνησης, άρχισαν τις έρευνες και   ανακάλυψαν ένα μαζικό τάφο κοντά στο δάσος του Κατίν με περίπου τέσσερις χιλιάδες δολοφονημένους Πολωνούς αξιωματικούς…..και το πανηγύρι άρχισε…..η χρυσή ευκαιρία του Γκαίμπελς…..και η θεία δίκη για τον Στάλιν…..

θυμηθείτε σύντροφοι!!!
Ακόμα κανείς δε φαντάζεται το σε εξέλιξη δράμα των Εβραίων-το γνωστό ολοκαύτωμα το οποίο ακόμα και σήμερα συζητιέται και είναι και η κύρια αιτία και αφορμή να αποτρέπεται κάποιος να γνωρίσει έστω ιστορικά το όποιο κοινωνικό πρόσωπο του Εθνικοσοσιαλισμού, αλλά και τα βαθύτερα αίτια του πολέμου-, αλλά και των Σοβιετικών αντιφρονούντων που εκτοπίζονται και δολοφονούνται μαζικά από το καθεστώς και τα οποία αποσιωπήθηκαν επιμελώς για χρόνια πολλά, γιατί απλά η ιστορία γράφεται κατ’ αρχήν πάντα από τους νικητές …..
…..τέλος πάντων!! επανέρχομαι στο μάγο της προπαγάνδας Γκαίμπελς που βρήκε το υλικό που χρειαζόταν για να εκθέσει στους Πολωνούς τους δυτικούς συμμάχους τους και προπάντων τους Σοβιετικούς.
11.Και στις 13 Απριλίου 1943 –ενώ η μάχη του Στάλινγκραντ έχει χαθεί και οι Γερμανοί υποχωρούσαν- ο ραδιοφωνικός σταθμός του Βερολίνου μετέδωσε την είδηση της ανακάλυψης του μαζικού τάφου με τα πτώματα των Πολωνών αξιωματικών –με ανατριχιαστικές λεπτομέρειες είναι αλήθεια-  και λογικά θεώρησε άμεσα υπεύθυνους και δολοφόνους τους Σοβιετικούς το 1940 και εκμεταλλεύθηκε το θέμα με κάθε τρόπο.
12.Και –αν εξαιρέσουμε τους Πολωνούς- αυτές οι πληροφορίες δεν είχαν μεγάλη απήχηση αρχικά κυρίως γιατί ήταν πλέον γνωστό ότι οι Γερμανοί διέθεταν ισχυρή προπαγάνδα και διαστρέβλωναν τα γεγονότα. Άρχισαν να γίνονται πιστευτά από την μη πειστική απάντηση του ραδιοφωνικού σταθμού της Μόσχας στις 15 Απριλίου 1943 και από τη διάθεση των Γερμανών να επιτρέψουν στον Ερυθρό σταυρό να διεξάγει έρευνες, αλλά και να συνεργαστούν πάνω σ’ αυτό με τους Πολωνούς εχθρούς τους.

13.Αποτέλεσμα?.....ο Στάλιν διέκοψε άμεσα τις διπλωματικές σχέσεις με την εξόριστη Πολωνική κυβέρνηση…..και λίγο αργότερα ο ενοχλητικός Πολωνός πρωθυπουργός σκοτώθηκε σε αεροπορικό δυστύχημα πάνω από το Γιβραλτάρ. Τυχαίο? Ίσως!!!.....όμως τότε είχε κυκλοφορήσει και η έρευνα της ανεξάρτητης επιτροπής του Ερυθρού σταυρού που μιλούσε για δεκατέσσερις χιλιάδες δολοφονημένους κι’ έριχνε την ευθύνη στους Σοβιετικούς….δεν είναι λοιπόν λογικό εγώ ο ταπεινός να σκεφτώ ότι ο Τσώρτσιλ και ο Στάλιν να θέλαν ν’ απαλλαγούν από κάποιον ενοχλητικό  που διατάρασσε τη συνοχή της συμμαχίας??

Δυστυχώς σύντροφοι μου το 1943 η Πολωνία δεν ήταν πια αναγκαία στην διεξαγωγή του πολέμου…..οι Αμερικάνοι και οι Σοβιετικοί ήταν οι άρχοντες…..και οι Άγγλοι  συγκάλυψαν το έγκλημα του Κατίν…..γιατί το επέβαλαν οι προτεραιότητες του πολέμου…..κι’ από τις Αγγλικές προτεραιότητες?? εμείς οι Έλληνες ειδικά γνωρίζουμε καλά.
Αξίζει το κόπο κάποιος να διαβάσει τις σημειώσεις του Υπουργού εξωτερικών της εξόριστης κυβέρνησης της Πολωνίας Ρατζίνσκι για να καταλάβει τι εστί Τσώρτσιλ.
Όμως δυστυχώς για όλους αυτούς η ιστορία μας έχει και συνέχεια.

14.Το 1943 είναι πια φανερό ότι οι Γερμανοί χάνουν τον πόλεμο…..υποχωρούσαν παντού…..Έτσι τον Σεπτέμβριο οι Γερμανικές δυνάμεις  υποχώρησαν  και εγκατέλειψαν και το Κατίν.

Και η συγκάλυψη συνεχίστηκε…..

15.Τον Ιανουάριο του  1944 τώρα, το Σμολένσκ ανακαταλήφθηκε  από τους Σοβιετικούς και  η εκστρατεία της συγκάλυψης ξεκίνησε και επισήμως με τη συγκρότηση της επιτροπής  Μπουρντένκο, η οποία επέβλεψε την εκταφή των νεκρών και κατέληξε στο συμπέρασμα ότι οι μαζικές εκτελέσεις  έγιναν από τους Ναζί το 1941, κατά τη διάρκεια της γερμανικής κατοχής και όχι το 1940 από τους Σοβιετικούς.
Γιατί εγώ να πιστέψω αυτή την επιτροπή που αποτελούνταν μόνο από Σοβιετικούς και να μη πιστέψω της επιτροπή του Ερυθρού σταυρού που περιλάμβανε και ιατροδικαστές από ουδέτερες και από κατεχόμενες περιοχές αλλά και Πολωνούς??
Όμως ενώ ο πόλεμος συνεχιζόταν, το θέμα του Κατίν ξεχάστηκε…..
16…..και οι Αμερικάνοι συμφώνησαν παρόλο που το 1944 ο πλωτάρχης Ερλ, ειδικός απεσταλμένος του προέδρου Ρούζβελτ στα Βαλκάνια, κατέληξε στο συμπέρασμα ότι τα εγκλήματα του Κατίν ήταν ευθύνη των Σοβιετικών. Ο πόλεμος αργούσε να τελειώσει ακόμη κι ο Ρούζβελτ προτίμησε την εκδοχή της Ναζιστικής ενοχής. Ο κακόμοιρος ο Ερλ –για να μη ξεχνιόμαστε- διατάχθηκε να μην εκδώσει τα συμπεράσματά του, μετατέθηκε στην Αμερικανική Σαμόα για το υπόλοιπο του πολέμου…..και ξεχάστηκε. Και το Κατίν δε συζητήθηκε ούτε στην Τεχεράνη ούτε στη Γιάλτα αν και ο Ρούζβελτ προσπαθούσε να κρατά καλές σχέσεις με τους Πολωνούς.

17.Στην Πολωνία τώρα, η αντίσταση ήρθε σ’ επαφή με τον γιατρό Ρόμπελ που είχε δει τα Γερμανικά αρχεία για το Κατίν, τα οποία οι Γερμανοί πήραν μαζί τους στην υποχώρηση και για τα οποία υπεύθυνος ήταν ο γιατρός Μπεκ. Τι έγινε?.....Ο Ρόμπελ  συνελήφθη από τους Σοβιετικούς και εξαφανίστηκε…..και ο Μπεκ ή τα έκαψε ή τα παρέδωσε στους Αμερικάνους. Οι Αμερικάνοι?.....αν τα πήραν σίγουρα τα παρέδωσαν στους Σοβιετικούς…..το σίγουρο πάντως είναι ότι έξω από μερικές φωτογραφίες, τα αρχεία εξαφανίστηκαν!!!
18.Λίγο αργότερα, ο Βούλγαρος γιατρός Μαρκώφ μέλος της επιτροπής του Ερυθρού σταυρού, άλλαξε τη κατάθεση του –σίγουρα κάτω απ την πίεση της Σοβιετίας- και ενοχοποίησε τους Γερμανούς και την ίδια εποχή συνελήφθη από τους  Γιουγκοσλάβους και ο Κροάτης γιατρός Γιούρακ –μέλος κι αυτός της ίδιας επιτροπής- που εξαφανίστηκε έκτοτε από προσώπου γης γιατί μάλλον αρνήθηκε ν’ αλλάξει την κατάθεση του.

Και ο πόλεμος τελείωσε…..και οι νικητές δίκασαν και καταδίκασαν τους νικημένους στη Νυρεμβέργη…..κι ενώ οι Γερμανοί κατηγορήθηκαν και για το Κατίν…..στην τελική δικαστική  απόφαση μιλιά!!!

19.Και το θέμα του Κατίν ξανακούστηκε το 1948. Αιτία τώρα ήταν ο Αμερικανός Συνταγματάρχης Βαν Φλιτ –αιχμάλωτος πολέμου το 1943 από τους Γερμανούς, που βρέθηκε στο Κατίν- και είχε καταθέσει τις απόψεις του από το 1945. Τότε η κατάθεση του θεωρήθηκε απόρρητη και εξαφανίστηκε –πιθανότατα από κάποιον Χις Αμερικανό αξιωματούχο και Σοβιετικό πράκτορα- και κατέθεσε για δεύτερη φορά το 1948 και αυτή του η κατάθεση δεν εξαφανίστηκε, αλλά αποσιωπήθηκε…..

Όχι όμως για πολύ σύντροφοι!!!
Είμαστε στο 1950…..ο πόλεμος της Κορέας φουντώνει…..και ο ψυχρός πόλεμος είναι στα πάνω του…..
Έχουμε λοιπόν και συνέχεια.
20.Στη Κορέα κάποιοι Αμερικανοί αξιωματικοί συνελήφθησαν. Ο φόβος της Αμερικανικής κυβέρνησης να μην επαναληφθούν καταστάσεις σαν το Κατίν με θύματα τώρα Αμερικανούς αξιωματικούς, την οδήγησε σε αποκαλύψεις…..και τα όργανα άρχισαν!!! Συγκροτήθηκε και επιτροπή στο Κονγκρέσο…..η επιτροπή Μάντεν…..και η ευθύνη πήγε στους Σοβιετικούς!!!

Όμως η στάση των Αμερικανών στη διάρκεια του πολέμου μπέρδευε τα πράγματα..…η Πολωνία ήταν πια σοσιαλιστική δημοκρατία και επικρατούσε Σταλινισμός, ψάξε να βρεις άκρη…..
Τι να πιστέψει κανείς??

21.Διάβασα, ότι το 1961 ο Χρουστώφ γενικός γραμματέας του ΚΚ της Σοβιετικής Ένωσης και πολέμιος του Σταλινισμού πρότεινε στον τότε ηγέτη της Πολωνίας Γκομούλκα να εξιχνιασθεί το θέμα του Κατίν και να κατηγορηθεί ευθέως ο Στάλιν. Όμως ο Γκομούλκα αρνήθηκε σκεπτόμενος τα αντισοβιετικά αισθήματα των Πολωνών και τις εξελίξεις που θ΄ ακολουθούσαν. Αν αυτό αληθεύει…..μια ακόμα ευκαιρία χάθηκε…..όταν δε ο Χρουστώφ έχασε την εξουσία??.....τα πάντα ξεχάστηκαν!!!.....το Κατίν δεν αναφερόταν ούτε στις εγκυκλοπαίδειες.
22.Και το 1974 που ο Αμερικανός πρόεδρος Νίξον επισκέφτηκε τη Σοβιετική Ένωση οι Σοβιετικοί -προσπαθώντας σίγουρα ν΄ αποπροσανατολίσουν τα πράγματα- τον πήγαν και σ’ ένα μνημείο  στο Λευκορωσικό χωριό Χατύν όπου οι Γερμανοί είχαν εκτελέσει χιλιάδες αθώους και κάψει εννέα χιλιάδες χωριά σε αντίποινα. Μια άλλη τραγική και επαίσχυντη ιστορία με την οποία θ’ ασχοληθούμε μελλοντικά. Όμως καμμία σχέση με το Κατίν που ασχολούμαστε.
Και επιτέλους φτάσαμε στη δεκαετία του 1980 τότε που τα ολοκληρωτικά κομμουνιστικά καθεστώτα ήταν έτοιμα να καταρρεύσουν. Στην Πολωνία που μας αφορά σύντροφοι μου, θυμάστε την ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ?? Θυμάστε που πίεζε την Πολωνική κυβέρνηση να αναγείρει μνημείο για το Κατίν όχι με την αναγραφή των υπευθύνων αλλά με την αναγραφή απλά «1940»??

23.Και όταν τον Δεκέμβριο του 1981 όλα ήταν έτοιμα για την ανέγερση του, κηρύχθηκε στρατιωτικός νόμος. Νέος ηγέτης της Πολωνίας ο Γιαρουζέλσκι…..και το Κατίν πάλι στο περιθώριο.

Όμως σύντροφοι μου ο κόσμος άλλαζε!!!

24.Το 1985 ανήλθε στη Σοβιετική εξουσία ο Γκορμπατσόφ με όραμα –ή εξαναγκασμό- για αλλαγές στο πολιτικό σύστημα της χώρας του. Τότε άρχισαν και οι πιέσεις για την αποκάλυψη της αλήθειας για το Κατίν στην Πολωνική και τη Σοβιετική κυβέρνηση…..και είναι αλήθεια ήταν έντονες…..όμως ο δρόμος θα ήταν ακόμη μακρύς μιας και στην κοινή Σοβιετοπολωνική  επιτροπή που συστήθηκε το 1987 για να ερευνήσει «κενά ιστορικά σημεία», το Κατίν δεν συμπεριλήφθηκε. Και όταν ο Γκορμπατσόφ επισκέφτηκε την Πολωνία το 1988 δεν μίλησε για το Κατίν και λίγο μετά οι Πολωνοί βγήκαν στους δρόμους, απαιτώντας να μάθουν την αλήθεια.

Το 1990 σύντροφοι τα κομμουνιστικά καθεστώτα κατέρρευσαν το ένα μετά το άλλο σαν χάρτινος πύργος…..η αρχή του τέλους για το Κατίν επιτέλους έρχεται!!!

25.Τον Οκτώβριο λοιπόν του 1990 ο Γκορμπατσόφ δημοσιοποίησε στους Πολωνούς στοιχεία για το Κατίν και αποκάλυψε και άλλες δυο τοποθεσίες: το Μέντνογιε και το Πιατικχάκι. Όμως κατηγόρησε τον Μπέρια και τον Στάλιν και όχι το Σοβιετικό κράτος…..μίλησε για εγκλήματα πολέμου κι όχι για γενοκτονία…..

Σε λίγο και η Σοβιετική Ένωση κατέρρευσε…..απλά!!
26.Το 1991 ο Ρώσος πλέον πρόεδρος Γιέλτσιν παρέδωσε στον τότε πρόεδρο της Πολωνίας Βαλέσα την έγγραφη πρόταση του Μπέρια το Μάρτιο του 1940 να εκτελέσει πάνω από είκοσι πέντε χιλιάδες Πολωνούς, που είχε και την υπογραφή του Στάλιν, αλλά ακολούθησε ακριβώς την τακτική του προκατόχου του, αρνούμενος τη συνολική ευθύνη του κράτους.
20.Και επιτέλους!!!.....κάλλιο αργά παρά ποτέ τον Απρίλιο του 2010 ο Ρώσος πρωθυπουργός Πούτιν απέτισε φόρο τιμής στα θύματα της σφαγής του Κατίν, χωρίς βέβαια να ζητήσει συγγνώμη, αλλά δηλώνοντας: «Ένα έγκλημα δεν μπορεί να δικαιολογηθεί με κανέναν τρόπο. Δεν μπορούμε να αλλάξουμε το παρελθόν, αλλά μπορούμε να αποκαταστήσουμε την ιστορική αλήθεια και δικαιοσύνη». Και η ιστορική αλήθεια σύμφωνα με τον Ρώσο πρωθυπουργό είναι ότι τόσο οι Ρώσοι όσο και οι Πολωνοί υπήρξαν θύματα ενός καθεστώτος που κάτω από τις διαταγές του Στάλιν σκότωνε ανεξάρτητα από τη φυλή και τη θρησκεία κάποιου.

ΤΟ ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ

Οι Σοβιετικοί δολοφόνησαν πάνω από είκοσι χιλιάδες αξιωματικούς και διανοούμενους με σκοπό τον αφανισμό της ανώτερης Πολωνικής τάξης, ώστε σε περίπτωση μιας μελλοντικά ανεξάρτητης και σοσιαλιστικής Πολωνίας να αποφευχθεί ο κίνδυνος ύπαρξης αντικομουνιστών  με αποδοχή στον Πολωνικό λαό.Και σίγουρα το έγκλημα αυτό αμαυρώνει τη φήμη του Σοβιετικού ηρωισμού στη διάρκεια του Β’ΠΠ μιας  και υπενθυμίζει την επαίσχυντη συνεργασία των Σοβιετικών Σταλινιστών με τους Ναζί, με θύμα τους Πολωνούς.
Όμως σύντροφοι το αποτρόπαιο αυτό έγκλημα δε δικαιώνει σε καμμία περίπτωση την άλλη πλευρά, γιατί δεν ακυρώνει κανένα από τα δικά της εγκλήματα –που ήταν πολλά- απλά εγώ τόνισα και προσπάθησα -είναι αλήθεια- να πάρω θέση σ’ ένα αμφισβητούμενο για χρόνια επαίσχυντο έγκλημα. Μια σφαγή!!!    

ΤΟ ΠΑΡΑΔΟΞΟ

Το 1998 η Μόσχα έκανε λόγο για πάνω από ογδόντα χιλιάδες Σοβιετικούς αιχμαλώτους που χάθηκαν στα Πολωνικά στρατόπεδα συγκέντρωσης, μετά τα γεγονότα του 1919-21.
Την αρχική έκπληξη διαδέχθηκε η άρνηση των κατηγοριών από τους Πολωνούς και η ταυτόχρονη πρόταση σύστασης κοινής επιτροπής για την εξέταση του θέματος…..που φυσικά οι Ρώσοι απέρριψαν.
Και τότε πρωτοακούστηκε η φήμη ότι από το 1990 ο Γκορμπατσόφ προσπαθούσε να βρει αντιστάθμισμα για το Κατίν. 

ΜΙΑ ΣΗΜΕΙΩΣΗ
Αν διαβάσετε την ιστορία του πολυγραφότατου Τσώρτσιλ σύντροφοι θα εντυπωσιαστείτε από τον λακωνικό τρόπο που αναφέρεται για το Κατίν.
Εγώ κατ΄ αρχήν εντυπωσιάστηκα και βοηθήθηκα από τα συγκλονιστικά στοιχεία και τις μαρτυρίες του ντοκυμανταίρ που σας προανέφερα, αλλά και από το άρθρο του Κου Βαρβούνη στο περιοδικό ΙΣΤΟΡΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ τεύχος 28.
Πολλά στοιχεία βρήκα και διασταύρωσα στο THE OXFORD COMPANION TO WORLD WAR II.
Και φυσικά στο αστείρευτο διαδίκτυο…..

Η ΤΑΙΝΙΑ
Κυρίως λοιπόν η ταινία –το ΚΑΤΙΝ του Αντρέι Βάιντα που πρόσφατα είδα στον ΑΝΤΕΝΝΑ- μ’ έφερε αντιμέτωπο μ’ αυτό το ιστορικό γεγονός, μ’ αυτό το αποτρόπαιο έγκλημα στο οποίο –όπως σας είπα -ούτε η δίκη στη Νυρεμβέργη έδωσε απάντηση, ενώ είχε την ευκαιρία.
Ο ίδιος ο σκηνοθέτης μιλώντας για τη ταινία του δήλωσε ότι επιχείρησε να δώσει στους συμπατριώτες του Πολωνούς ένα πεδίο για διάλογο, επειδή τελικά το Κατίν είναι μία υπόθεση καθαρά Πολωνική.  
Τελικά βέβαια η ταινία προκάλεσε σοβαρές πολιτικές αντιπαραθέσεις, αφού και ο ίδιος ο σκηνοθέτης δεν άφησε πολλά περιθώρια για διάλογο, μιας και υιοθέτησε την μία από τις δύο απόψεις. Και καλά έκανε!!
Κι εγώ ο ταπεινός θαυμαστής και θεατής του θέλω να τονίσω ότι  ο Αντρέι Βάιντα είναι ένας σημαντικός σκηνοθέτης που δεν καταγγέλλει για πρώτη φορά  τα εγκλήματα του κομμουνισμού στην χώρα του. Ο «Άνθρωπος από Μάρμαρο» του 1977 για έναν αγνοημένο  ήρωα της εργατικής τάξης που έπεσε σε δυσμένεια, υπήρξε η πιο διάσημη ταινία αντιφρονούντα από το Ανατολικό Μπλοκ. Μια ταινία –που αν θυμάστε-  άνοιξε τον δρόμο για το ανεξάρτητο συνδικάτο της «Αλληλεγγύης», το οποίο, ο Βάιντα έκανε αργότερα διάσημο με τον «Άνθρωπο από Σίδερο» (Χρυσός Φοίνικας 1981). Στο ίδιο πνεύμα κινιόταν τόσο το αλληγορικό «Δαντών» με τον Ζεράρ Ντεπαρντιέ, όσο και το «Χωρίς Αναισθητικό» με θέμα έναν πετυχημένο καθηγητή πανεπιστημίου που μετά από μια δήλωση του, έπεσε στη δυσμένεια του καθεστώτος.  Το γεγονός όμως αυτό από μόνο του δεν τον κάνει ντε και καλά αντικομουνιστή και στα μάτια μου δεν είναι ιδεολογικά ύποπτος ή προκατειλημμένος. Κι ας έχει και προσωπική σχέση με την ταινία, μιας κι ο πατέρας του υπήρξε ένας από τους δολοφονημένους Πολωνούς αξιωματικούς.

Η ταινία προβλήθηκε στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου του Βερολίνου, ανάγκασε τον Πούτιν να δηλώσει ότι τα ντοκουμέντα πάνω στα οποία βασίσθηκε η ενοχή της Σοβιετικής Ένωσης είναι αμφισβητήσιμα και το δικό μας «Ριζοσπάστη» να την χτυπήσει αλύπητα και να την χαρακτηρίσει Γκαιμπελσικό ψέμα. Μάλιστα!!
Όμως –τουλάχιστον όπως εγώ το κατάλαβα-  το ΚΑΤΙΝ δεν είναι μία ταινία για τα θύματα, αλλά μία ταινία για τους συγγενείς, τους φίλους και τους επιζώντες  που έμειναν πίσω και ο τρόπος που προσπάθησαν να ψάξουν και ν’ αντιμετωπίζουν την αλήθεια.
 Έτσι η αναζήτηση της επικίνδυνης ιστορικής αλήθειας –αυτά που λέγαμε στην αρχή- επανέρχεται δυναμικά ως ηθικό και πολιτικό θέμα, παρασύρει, οδηγεί σε πράξεις απελπισίας και ηρωισμού, ψάχνει και τελικά δικαιώνεται και μαγεύει.
Τελικά σύντροφοι το ΚΑΤΙΝ  αξίζει τον μύθο του. Δείτε το χωρίς ιδεολογική προκατάληψη, βγάλτε τα δικά σας συμπεράσματα, απολαύστε την επιβλητική μουσική…..και προσοχή στο δεύτερο μέρος: ρίχνει γροθιά στο στομάχι!!!.....μία μεγάλη ταινία, με φοβερή σκηνοθεσία και ηθοποιία που συγκλονίζει.

ΤΟ ΕΠΙΜΥΘΙΟ

Οι Πολωνοί σύντροφοι «ΔΕΝ ΠΕΘΑΙΝΟΥΝ ΟΣΟ ΖΟΥΝ», όπως λέει κι ο Εθνικός τους ύμνος.
Όμως δεν ξεχνούν επίσης και τον Σόλσκι –δείτε το ΚΑΤΙΝ και θα με καταλάβετε- που σταμάτησε να γράφει ξαφνικά στο ημερολόγιο του το πρωί της 8ης Απριλίου του 1940.



Περιγράψαμε την εποχή των Άκρων, σύντροφοι.
Κι αν αναρωτιέστε αν έμαθε εν τω μεταξύ τίποτα ο κόσμος…..σκεφτείτε μόνο τη Σρεμπρένιτσα…..και δώστε απάντηση μόνοι σας!!!
Γεια χαρά!!!