Η πριγκίπισσα Άννα (Audrey Hepborn) βρίσκεται σε μία μεγάλη περιοδεία στην Ευρώπη. Σταθμός της η Ρώμη. Εκεί η κομψή πριγκίπισσα έχει βαρεθεί τις συνεχείς υποχρεώσεις, τις συναντήσεις με βαρετούς ανθρώπους και το αυστηρά τιρούμενο πρωτόκολλο. Έτσι αποφασίζει να το σκάσει από το καλά φυλασσόμενο μέγαρο που διαμένει και να γνωρίσει μόνη της την Ρώμη. Ο Αμερικάνος δημοσιογράφος και ανταποκριτής εφημερίδας της Ρώμης Joe Bradley(Gregory Peck) την βρίσκει να κοιμάται σε ένα παγκάκι καθώς γυρνά στο σπίτι του. Χωρίς να ξέρει ποια είναι η κοπέλα την φιλοξενεί στο σπίτι του την νύχτα. Όταν μαθαίνει ποια είναι αποφασίζει να την ξεναγήσει στην Ρώμη και να ρεφάρει στην δουλειά του παίρνοντας συνέντευξη από την πριγκίπισσα.
Αυτή με λίγα λόγια είναι η υπόθεση του "ΔΙΑΚΟΠΕΣ ΣΤΗ ΡΩΜΗ" που είδα πρόσφατα σ'ένα δημοτικό κυψελιώτικο κινηματογράφο, τη ΣΤΕΛΛΑ, μένα βασικότατο μειονέκτημα.Δεν έχει μπαρ και για μια μπύρα, ψάχνεις ψιλικατζίδικο.
Να και λίγα χρηστικά λοιπόν, από το διαδίκτυο.
Το Roman Holiday είναι η ταινία που έκανε γνωστή στο Hollywood την Audrey Hepborn που κέρδισε και το Όσκαρ πρώτου γυναικείου ρόλου για την ερμηνεια της. Είναι πραγματικά μαγευτική, απλή σαν την πριγκίπισσα που υποδύεται, και χωρίς περιττά στοιχεία στην ερμηνεία καταφέρνει να δώσει μια πριγκίπισσα που έχει μείνει στο μυαλό όλων μας για πολλά χρόνια.
Δίπλα της ο Gregory Peck που υποδύεται τον Αμερικάνο που ζει μεσά στην κρεπάλη στην Ιταλία και προσπαθεί να συγκεντρώσει χρήματα για να γυρίσει πίσω στην Νέα Υόρκη. Έτσι η αποκλειστική συνέντευξη με ένα τόσο βαρυσήμαντο πρόσωπο θα είναι η μεγάλη ευκαιρία του.
Με πολλά κωμικά στοιχεία, με το φρέσκο χαμόγελο της Hepborn και με μία αθωώτητα που έχει χαθεί πλέον στις μέρες μας η ταινία είναι μία νοσταλγική ματιά στο χτες. Να σημειωθεί ότι έχει τιμηθεί με τρία Όσκαρ, πέρα από αυτό της πρωταγωνίστριας, καλύτερων κουστουμιών και καλύτερου σεναρίου.
Αυτή με λίγα λόγια είναι η υπόθεση του "ΔΙΑΚΟΠΕΣ ΣΤΗ ΡΩΜΗ" που είδα πρόσφατα σ'ένα δημοτικό κυψελιώτικο κινηματογράφο, τη ΣΤΕΛΛΑ, μένα βασικότατο μειονέκτημα.Δεν έχει μπαρ και για μια μπύρα, ψάχνεις ψιλικατζίδικο.
Να και λίγα χρηστικά λοιπόν, από το διαδίκτυο.
Το Roman Holiday είναι η ταινία που έκανε γνωστή στο Hollywood την Audrey Hepborn που κέρδισε και το Όσκαρ πρώτου γυναικείου ρόλου για την ερμηνεια της. Είναι πραγματικά μαγευτική, απλή σαν την πριγκίπισσα που υποδύεται, και χωρίς περιττά στοιχεία στην ερμηνεία καταφέρνει να δώσει μια πριγκίπισσα που έχει μείνει στο μυαλό όλων μας για πολλά χρόνια. Δίπλα της ο Gregory Peck που υποδύεται τον Αμερικάνο που ζει μεσά στην κρεπάλη στην Ιταλία και προσπαθεί να συγκεντρώσει χρήματα για να γυρίσει πίσω στην Νέα Υόρκη. Έτσι η αποκλειστική συνέντευξη με ένα τόσο βαρυσήμαντο πρόσωπο θα είναι η μεγάλη ευκαιρία του.
Με πολλά κωμικά στοιχεία, με το φρέσκο χαμόγελο της Hepborn και με μία αθωώτητα που έχει χαθεί πλέον στις μέρες μας η ταινία είναι μία νοσταλγική ματιά στο χτες. Να σημειωθεί ότι έχει τιμηθεί με τρία Όσκαρ, πέρα από αυτό της πρωταγωνίστριας, καλύτερων κουστουμιών και καλύτερου σεναρίου.
Η ταινία είναι ένα παραμύθι απ’την ανάποδη , αφού παρακολουθεί τις διακοπές μιας πριγκίπισσας στη Ρώμη, που νεαρή και αυθόρμητη, θα επαναστατήσει στο αυστηρό πλαίσιο που της επιβάλλεται και θα αποδράσει, προσπαθώντας να ζήσει για λίγο την «κανονική» ζωή.
Η πιο ρομαντική φαντασίωση για μία κοινή κοπέλα (ειδικά στις αρχές της δεκαετίας του’50) θα ήταν ίσως να γίνει πριγκίπισσα για μία μέρα και να γνωρίσει έναν όμορφο πρίγκιπα. Για μία πριγκίπισσα όμως, δύσκολα θα φανταζόταν κανείς ότι το όνειρό της θα ήταν να ζήσει για λίγο ως μία κοινή κοπέλα. Κι όμως, αυτό συνέβη στην πριγκίπισσα μας, στην ίσως πιο παραμυθένια ερμηνεία της.
Μια πριγκίπισσα, που δέσμια των καθωσπρεπισμών και του πρωτοκόλλου δεν κατάφερε να ζήσει τα απλά και καθημερινά πράγματα, αυτά που τελικά ομορφαίνουν τη ζωή, διεκδίκησε την ελευθερία της, το δικαίωμά της στη ζωή και τον έρωτα, και τα κατάφερε, έστω και για 24 ώρες.
Και έξω απ’τα παραμύθια, όταν βγήκα από τον κινηματογράφο ένοιωσα με τον πιο απόλυτο τρόπο το μεγαλείο των μικρών απολαύσεων, που ανεξάρτητα από το πόσο θα διαρκέσουν αποτελούν για κάθε άνθρωπο το πλέον επιθυμητό. Γατί η ευτυχία ακόμη κι αν διαρκέσει 24 ώρες, παραμένει για πάντα αξέχαστη.
Από την άλλη ο δημοσιογράφος που αποδεικνύεται ο καλύτερος ξεναγός για την πριγκίπισσα, αμφιταλαντεύεται ανάμεσα στην επαγγελματική επιτυχία και τον έρωτα, επιλέγει να μην εξαπατήσει, τουλάχιστον όχι συναισθηματικά, την όμορφη και ευγενική πριγκίπισσα. Ένας τζέντλεμαν, διαβρωμένος από την επαγγελματική ματαιοδοξία και την χρηματική ανάγκη, βρίσκει το γιατρικό της ακεραιότητας του στον έρωτα. Η απόλυτη διάσωση του παραμυθένιου χαρακτήρα της ταινίας. Ας είναι!! και τι έγινε?? 
Όμως πρωταγωνιστικό ρόλο στην ταινία παίζει και η ίδια η Ρώμη. Η Αιώνια Πόλη, αποτελεί τον Κήπο της Εδέμ για τη νεαρή πριγκίπισσα που πάνω σε μία ιταλικού τύπου βέσπα, γνωρίζει εκτός από την ιταλική πρωτεύουσα και την ίδια τη ζωή. Λαθρεπιβάτης, μέσα σε ένα μικρό φορτηγάκι ανακαλύπτει τη dolce vita που απολαμβάνουν οι νέοι, όταν η Ρώμη ντύνεται τα πολύχρωμα φώτα της και λαμποκοπά μέσα στο σκοτάδι της νύχτας. Ακόμη και σήμερα αυτό το ρομαντικό παραμύθι παραμένει ονειρικά ζωντανό, ενώ παράλληλα χρήζει την Ρώμη πόλο έλξης και ρομαντικό καταφύγιο από την καθωσπρέπει ζωή.
Τέλος πάντων και οι νέες ταινίες και οι επανεκδόσεις φωτίζουν με φανταχτερά και μελανά χρώματα την κοινωνία γύρω μας... ..΄πηγαίνετε σύντροφοι να δείτε αυτήν την ανάλαφρη ταινία τώρα το καλοκαιράκι κι αν μη τι άλλο?.....θα ξανανοιώσετε!!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου