Η Μάχη της Κρήτης 70 χρόνια μετά.....ένα ασυνήθιστο αλήθεια αφιέρωμα του ΜΠΑΓΑΣΑ στο γεγονός.....το "κακό πουλί" και η τύχη του

Η Μάχη στην Κρήτη – η αεραποβατική επιχείρηση της κατάληψης της από τους Γερμανούς το 1941, επιχείρηση που έλαβε την κωδική ονομασία «Επιχείρηση Ερμής» («Unternehmen Merkur»)- ονομάστηκε το «Νεκροταφείο των Γερμανών αλεξιπτωτιστών», εξαιτίας των μεγάλων απωλειών τους, γεγονός που ανάγκασε τον Χίτλερ να διατάξει τον τερματισμό κάθε αεραποβατικής επιχείρησης στο μέλλον.

Αυτή η Πύρρειος νίκη των Γερμανών τους κόστισε πάνω από δεκαπέντε χιλιάδες νεκρούς και αγνοουμένους και σε ανάμνηση της ύψωσαν, τρία χιλιόμετρα δυτικά των Χανίων,στο δρόμο προς Αγίους Αποστόλους, ένα λιτό μνημείο.

 Μια πέτρινη σκάλα οδηγούσε στην κορυφή ενός μικρού λόφου, όπου πάνω σε ψηλό χτιστό βάθρο, ένας αετός εφορμούσε προς τη γη…..ο αετός της Βέρμαχτ…..Το έμβλημα των Γερμανών αλεξιπτωτιστών που τους απονεμόταν   αμέσως μετά την ολοκλήρωση της εκπαίδευσης τους στα άλματα και που αποτελούσε το  διακριτικό τους γνώρισμα.

Μνημείο, που  είναι γνωστό  στους Κρητικούς σαν το «Γερμανικό πουλί»  ή συνηθέστερα  το «κακό  πουλί», που έδωσε κατ τ' όνομα του στη γύρω περιοχή.

Όταν το μνημείο κατασκευάστηκε, το 1941, βρισκόταν στην ύπαιθρο…..η καθοριστική συζήτηση για την τύχη του, αμέσως μετά την απελευθέρωση του νησιού, έληξε άμεσα με απόφαση για τη διατήρησή του, εκτός από τη σβάστικα που ΄καλύφτηκε όπως-όπως με τσιμέντο .....και είναι αναμφισβήτητο σήμερα το γεγονός, ότι  η στάση και η γενναία γνώμη των τοπικών καπετάνιων της αντίστασης  βάρυναν για τη συγκεκριμένη απόφαση. 
Στα πρώτα μεταπολεμικά χρόνια το μνημείο φαινόταν από παντού…..σιγά-σιγά όμως, μη την επικράτηση της άποψης  της απόλυτης και άκρατης αξιοποίησης της γης, άρχισαν να ξεφυτρώνουν δίπλα του σπίτια -το ένα πίσω απ’ το άλλο- που με τον καιρό  το περικύκλωσαν ασφυκτικά…..και το «κακό πουλί» βρέθηκε μέσ’ στις αυλές των σπιτιών, έτσι, σαν αναπόσπαστο  εξάρτημά τους…..κι όχι μόνο αυτό σύντροφοι!!!, πριν από μερικά χρόνια φαγώθηκε απ’ τις μπουλντόζες ένα μεγάλο κομμάτι του λόφου που το φιλοξενεί –ως τα σκαλιά του-  για να παρκάρουν, λέει, αυτοκίνητα.
Κι όλ’ αυτά αγαπημένοι μου σύντροφοι,  έγιναν χωρίς την ενόχληση και τη διαμαρτυρία κανενός…..χωρίς την παραμικρή ένδειξη ενδιαφέροντος για τη τύχη του  από κανέναν κάτοικο ή –κυρίως- υπηρεσία. Σαν να ήταν το «κακό πουλί» κάτι για το οποίο απαγορευόταν όχι μόνο να μιλήσει, αλλά κυρίως ν’ ασχοληθεί κανείς….. Σαν να τόχανε βάλει στόχο μυστικό να το εξαφανίσουν…..να εξαφανίσουν το μοναδικό μνημείο που άφησαν στη Κρήτη οι Γερμανοί, έτσι ρε αδελφέ!!, μόνο και μόνο για να δείχνει το πρόσκαιρο πέρασμά τους απ’ το νησί.
Και είναι αλήθεια ότι με το πέρασμα των χρόνων το μνημείο και  ο περίγυρος ανοιχτός χώρος του ολοένα και καλύπτονταν από νέες οικοδομές…..και τελικά όλο και πιο περιφραγμένο χρόνο με το χρόνο, όλο και πιο  δύσκολα διακρίνονταν…..σκεφτείτε ότι  χωμένο όπως ήταν μέσα στα διπλανά του κτίρια, εντελώς δυσδιάκριτο πια, σχεδόν λησμονήθηκε.
Με το «κακό πουλί» πρωτοασχολήθηκα το 2001, λίγο μετά την καταστροφή του, όταν διάβασα  σε κάποια Χανιώτικη εφημερίδα, ότι χαν βρεθεί στη βάση του αετού χαρτάκια με τα ονόματα νεκρών αλεξιπτωτιστών, που τα χαν τοποθετήσει οι συμπολεμιστές τους τότε που θεμελίωναν το μνημείο…..και είναι αλήθεια ότι εντυπωσιάστηκα –ίσως να ψιλοσυγκινήθηκα κιόλας- όμως μέχρι εκεί!!!.....δεν έδωσα περισσότερη σημασία στο γεγονός κι ούτε συνειδητοποίησα ότι το πουλί τελικά  είχε καταστραφεί. 

Το μνημείο σήμερα.....καλοκαίρι 2010, ο ΜΠΑΓΑΣΑΣ στα Χανιά

Όμως είμαι λάτρης των Χανίων, δεινός οδοιπόρος και ποδηλατοδρόμος  στα δρομάκια τους, θερμός θαυμαστής της τσικουδιάς και της αχινοσαλάτας μα και ταπεινός ερευνητής…..και τελικά –κάτι μ’ έτρωγε- κι έψαξα για το πουλί…..και βρήκα τα εξής, 

Ότι έχει απομείνει απ'την πινακίδα του μνημείου.....καλοκαίρι 2010, ο ΜΠΑΓΑΣΑΣ στα Χανιά

Η ατυχία του ξεκίνησε τα πρώτα πολύ στερημένα και δύσκολα μεταπολεμικά χρόνια, όταν κυκλοφόρησε μια φήμη που ήθελε κάποιους Γερμανούς να έχουν κρύψει στο κεφάλι του λίρες χρυσές…..φήμη πούχε σαν αποτέλεσμα, μια τουλάχιστον απόπειρα αποκεφαλισμού του για την ανεύρεση του πολυπόθητου θησαυρού.  

Το μνημείο σήμερα χωρίς την πουλάδα.....καλοκαίρι 2010, ο ΜΠΑΓΑΣΑΣ στα Χανιά

Κι ακολούθησαν κι άλλες φήμες, μερικές φορές ανακριβείς, προκατειλημμένες και κακεντρεχείς…..η  γερμανόγλωσση επιγραφή του μνημείου λέει,  διακήρυττε, ούτε λίγο ούτε πολύ, ότι οι Γερμανοί αλεξιπτωτιστές πέσαν  στο νησί για να εκπολιτίσουν τους άγριους κι απολίτιστους Κρητικούς…..Όμως κάτι τέτοιο ήταν εντελώς μα εντελώς ανυπόστατο και δεν υφίσταται ούτε στην τωρινή εκδοχή του μνημείου αλλά ούτε και στην κατοχική, κάτι που εύκολα διαπιστώνεται από φωτογραφίες του  1942,  στις οποίες φαίνεται ο τότε πρωθυπουργός Τσολάκογλου να καταθέτει στεφάνι προς τιμήν των πεσόντων αλεξιπτωτιστών της Βέρμαχτ.
Και  το μνημείο έμεινε σχεδόν ανέπαφο ως τον χειμώνα του 2001, που χτυπήθηκε από κεραυνό σε μια καταιγίδα με αποτέλεσμα να καταστραφεί το μεγαλύτερο μέρος από το σώμα του αετού. 

Από τότε πέρασαν πάνω από δέκα χρόνια και το μνημείο εξακολούθησε –μέχρι  πριν λίγο καρό- να στέκεται ακέραιο –έστω και χωρίς τον αετό- στη θέση του…..Οι Χανιώτες  το σεβάστηκαν, έστω κι αν επί της ουσίας αποτελούσε επίδειξη του υπερφίαλου κομπασμού των κατακτητών της Κρήτης, έστω κι αν αποτελούσε ένα  ακόμη κραταιό  σύμβολο μνήμης τιμής και δόξας του Γερμανικού στρατού……Ίσως σύντροφοι μου, οι Χανιώτες τελικά να ένοιωσαν –έστω και διαισθητικά- πως το «Γερμανικό Πουλί» μείωνε τη δόξα αυτών που το στήσανε, αφού ουσιαστικά έφερνε στη μνήμη μια πύρρειο νίκη τους και τιμούσε -άθελά του ίσως- το πνεύμα αντίστασης του Κρητικού λαού.

Σήμερα το μνημείο ρημάζει…..κι ακόμη και το βάθρο και η επιγραφή του είναι ρημαγμένα και η επιφάνεια τους καλύπτεται με γκράφιτι. Και σεβόμενος απόλυτα τα επιχειρήματα της άλλης πλευράς –που δεν θέλει να θυμάται με τίποτα εκείνες τις εποχές κι εκείνα τα γεγονότα- δηλώνω απερίφραστα ότι είναι κρίμα!!! 

Αυτό τον καιρό έχουν ξεκινήσει πάλι κάποιες συζητήσεις και αντιπαραθέσεις για την αποκατάσταση, τη μεταφορά του στο Γερμανικό νεκροταφείο του Μάλεμε ή την οριστική του κατεδάφιση…..όμως αυτό δεν αλλάζει τη δική μου θέση για το γεγονός και την κατάσταση του…..κι εξακολουθώ να δηλώνω…..είναι πράγματι κρίμα!!!

Γειά και χαρά σας σύντροφοι και πάντα με μνήμες γερές!!!.....γιατί μόνον οι γερές μνήμες δημιουργούν ένα καλύτερο μέλλον.

 Από την επίσκεψη του ΜΠΑΓΑΣΑ στο μνημείο τον Αύγουστο του 2011….

«Πουλί ήταν... πάει, πέταξε» 

για την αποτροπή της επίσκεψης στο μημείο έχει επιστρατευθεό και σκυλί.....σκυλί άγριο!!!

Είναι αλήθεια σύντροφοι, ότι η διάσωση ή έστω η επιβίωση  μνημείων που συνδέθηκαν με άσχημες σελίδες του ιστορικού μας παρελθόντος υπήρξε πάντοτε μια δύσκολη υπόθεση στην πατρίδα μας…..σκεφτείτε λοιπόν, τι γίνεται με κάποια νεότερα μνημεία που υψώθηκαν από ξένους στρατούς κατοχής για να τιμήσουν την –έστω- σύντομη  παρουσία τους στη χώρα μας.



Η αυθαιρεσία στο χώρο του μνημείου οργιάζει!!!

Αυτά σκέφτομαι και τώρα, βλέποντας για μια ακόμα φορά την συνεχιζόμενη καταστροφή κι εγκατάλειψη του «τσιμεντένιου αετού», γνωστότερου στους Χανιώτες σαν το «Γερμανικό Πουλί».....

Να!!!, η κατάσταση του μνημείου σύντροφοι φέτος, Αύγουστος 2011, πλήρως καταπατημένο και με σοβαρό κίνδυνο πλέον να κατεδαφιστεί μιας κι ο ιδιοκτήτης της γης που το φιλοξενεί θέλει να οικοδομήσει και φέρνει τα πάνω-κάτω για την καταστροφή του.
Γειά χαρά σύντροφοι,
καλό καλοκαίρι!!!
Εμείς,.....θα επανέλθουμε, πιθανότατα του χρόνου, αν φυσικά ζούμε…..