Το Β' Σώμα Στρατού.....Ιστορία, προσφορά και δράση

Το Β’ Σώμα Στρατού συγκροτήθηκε στην Αθήνα στις 17 Αυγούστου 1913 και το Δεκέμβριο του ιδίου έτους, εγκαταστάθηκε στην Πάτρα. Έλαβε μέρος στον Α’ ΠΠ και η συμμετοχή του στο «Μακεδονικό Μέτωπο», με τις συμμαχικές δυνάμεις της ΑΝΤΑΝΤ, ήταν καθοριστική και συνέβαλε αποφασιστικά στη συμμαχική νίκη, αφού απετέλεσε την «αιχμή του δόρατος» στις πολεμικές επιχειρήσεις. Ακολούθως, έλαβε μέρος στη Μικρασιατική εκστρατεία και  ανασυγκροτήθηκε στις 7 Σεπτεμβρίου 1922 στην Ανατολική Μακεδονία και εντάχτηκε στη Στρατιά Έβρου. 

Στον Ελληνοιταλικό πόλεμο το Σώμα αντιμετώπισε την Ιταλική επίθεση και δέχθηκε τον κύριο όγκο των Ιταλικών δυνάμεων στην περιοχή της ευθύνης του…..και κοντά τρεις μήνες μετά  οι ένοπλες δυνάμεις της Πατρίδας μας είχαν καταλάβει ολόκληρο σχεδόν το χώρο της Βορείου Ηπείρου, με το Β’ ΣΣ να δίνει σημαντικούς και νικηφόρους αγώνες φθάνοντας στις αρχές Μαρτίου 1941, μέχρι το Πόγραδετς και τη Χειμάρα στην Αδριατική. Διαλύθηκε με την ανακωχή του 1941, ανασυγκροτήθηκε το 1946 κι εγκαταστάθηκε  στη Λάρισα, συμμετείχε στο συμμοριτοπόλεμο…..και με τη λήξη του εγκαταστάθηκε στην Κοζάνη.
Το Εκστρατευτικό Σώμα της Ελλάδας (ΕΚΣΕ) στην Κορέα αποτελούνταν κυρίως από μονάδες του Β’ Σώματος κι από τις 30 Δεκεμβρίου του 1950 μέχρι τις 27 Ιουλίου του 1953, το ΕΚΣΕ έλαβε μέρος σε πολλές μάχες, στις οποίες διακρίθηκε ιδιαίτερα  και κέρδισε πολλές τιμητικές διακρίσεις.
Το Β’ ΣΣ παρέμεινε στην Κοζάνη μέχρι τον Ιούλιο του 1962, οπότε  μετεγκαταστάθηκε στη Βέροια, όπου και παραμένει μέχρι και σήμερα, στο στρατόπεδο «Μακεδονομάχου ΚΑΠΕΤΑΝ ΑΜΥΝΤΑ».

Ο καπετάν Αμύντας –ψευδώνυμο του  Νικόλαου Δουμπιώτη-  γεννήθηκε στην Αταλάντη Φθιώτιδας το 1866, ήταν Έλληνας στρατιωτικός που κατατάχθηκε  εθελοντής το 1882. Συμμετείχε ως ανθυπολοχαγός του 4ου Συντάγματος στον ελληνοτουρκικό πόλεμο του 1897 και το 1907, λοχαγός πλέον, με το ψευδώνυμο καπετάν Αμύντας πέρασε στη Μακεδονία και αντικατέστησε το σώμα του Μακεδονομάχου καπετάν  Άγρα. Αργότερα πήρε μέρος στους Βαλκανικούς πολέμους σαν ταγματάρχης και τελικά αποστρατεύτηκε το 1923 με το βαθμό του υποστράτηγου. Παντρεύτηκε τη Μυρτώ  κόρη του ποιητή Γ. Σουρή και πέθανε το 1951 στην Αθήνα.

Από τις 1 Ιανουαρίου 1998, που το Β’ ΣΣ αναδιοργανώθηκε εκ βάθρων  δεν έχει περιοχή ευθύνης και αποτέλεσε τη δύναμη άμεσης αντίδρασης του Ελληνικού στρατού και τη στρατηγική εφεδρεία του ΓΕΕΘΑ. Από τις 1 Ιουλίου 2002, το Β’ ΣΣ λειτούργησε ως διακλαδικό Στρατηγείο και το Δεκέμβριο του ιδίου χρόνου μετονομάσθηκε σε Στρατηγείο Δυνάμεων Αντίδρασης, Ενίσχυσης, Εφεδρείας ΣΔΑΕΕ (Β' ΣΣ). Από τις 19 Ιουλίου 2005, το διακλαδικό Στρατηγείο καταργήθηκε και μετονομάστηκε και πάλι σε Β’ ΣΣ και από 26 Σεπτεμβρίου 2005 έως σήμερα, λειτουργεί ως μείζον επιχειρησιακός σχηματισμός υπό την επιχειρησιακή διοίκηση του Αρχηγού ΓΕΕΘΑ και υπό την διοικητική διοίκηση του ΓΕΣ.  
Στο έμβλημα του Β’ ΣΣ παριστάνεται η ασπίδα του πολεμιστή της αρχαίας Σπάρτης με δύο διασταυρούμενα δόρατα -τις γνωστές μακεδονικές σάρισες- και στην κορυφή του  αναγράφεται η γνωστή σε όλους μας  προτροπή της Σπαρτιάτισσας μάνας, «Η ΤΑΝ Η ΕΠΙ ΤΑΣ», που μεταφράζεται, «ή να φέρεις την ασπίδα πίσω σαν νικητής ή να σε φέρουν πάνω της πεθαμένο».

Όταν πρωτοσυγκροτήθηκε το Β’ ΣΣ –με τον προσωρινό οργανισμό του Στρατού του 1913- είχε υπό τις διαταγές του τη ΙΙΙ Μεραρχία με έδρα την Πάτρα, την ΙV Μεραρχία με έδρα το Ναύπλιο και τη ΧΙV Μεραρχία με έδρα τη Καλαμάτα. Σήμερα, στο Σώμα υπάγονται οι παρακάτω σχηματισμοί,
Η Ι Μεραρχία Πεζικού, με έδρα τη Βέροια
Η 1η Μεραρχία, η «Σιδηρά Μεραρχία», -μια από τις πιο αξιόμαχες μονάδες του Ελληνικού στρατού-  πρωτοσυγκροτήθηκε το 1897 στη Λάρισα με αφορμή τ’ ατυχή γεγονότα της εποχής, είχε σαν πρώτο διοικητή τον υποστράτηγο Νικόλαο  Μακρή (1827-1911, πρόεδρο της Αναθεωρητικής βουλής του 1911) και πρώτες μονάδες την 1η και 2η Ταξιαρχία. Έλαβε μέρος σόλες της πολεμικές περιπέτειες της πατρίδας.....διαλύθηκε με την ανακωχή του 1941,  επανασυγκροτήθηκε στη Λαμία στις 20 Μαρτίου 1948 κι έλαβε μέρος στο συμμοριτοπόλεμο. Στην ειρηνική περίοδο που ακολούθησε -και ως το 1974- κατέληξε στο Βόλο και παρέμεινε ανενεργή. Ένεργοποιήθηκε ξανά με την επιστράτευση του 1974, υπήχθη στο Β΄ΣΣ και το 1975 μεταστέθμευσε στα Γιαννιτσά. 

Τον Απρλιο του 1997 άντρες της αναπτύχθηκαν στην Αλβανία στα πλαίσια της ΕΛΔΑΛ. Στις 4 Μαρτίου 1998 μετατράπηκε σε επιχειρησιακό στρατηγείο του Β΄ΣΣ και στις 30 Ιουνίου 2003 μεταστάθμευσε στο χωριό Αγία Βαρβάρα της Βέροιας όπου εδρεύει μέχρι σήμερα. 
Στο έμβλημα της Μεραρχίας απεικονίζεται ευζωνικό τσαρούχι και λόγχη στο  όπλο. Αυτή η απεικόνιση σε συνδυασμό με το λογότυπο «ΑΕΡΑ» -την πολεμική κραυγή  των Ελλήνων στρατιωτών στις εφόδους εναντίον των Ιταλών στον πόλεμο του ’40- συμβολίζουν την ορμή του Έλληνα στρατιώτη. Το τσαρούχι συμβολίζει  το αδούλωτο Ελληνικό πνεύμα  που το ήθελε δυνατό και κατάλληλο για κλωτσιές εναντίον του κάθε κατακτητή. Γι’ αυτό άλλωστε και  η μύτη του είναι  αιχμηρή και κρύβεται με μαεστρία από τη φούντα.  
Η ΙΙ Μηχανοκίνητη Μεραρχία Πεζικού, με έδρα την Έδεσσα

Στο έμβλημα της απεικονίζεται το κεφάλι της θεάς Αθηνάς, με το δόρυ, που συμβολίζει τη γνώση και την ισχύ, συνδυασμός με τον οποίο η Μεραρχία φιλοδοξεί να πετύχει  την αποστολή της. Το ρητό «ΕΣΤ' ΑΝ ΚΑΙ ΕΙΣ ΠΕΡΙΗ», που μεταφράζεται «Έστω και εάν ένας παραμείνει ζωντανός», και αποτελεί απόσπασμα απ’ την απάντηση αυτή που έδωσαν οι Αθηναίοι στους Σπαρτιάτες, όταν ανησύχησαν, αφού πληροφορήθηκαν ότι ο Ξέρξης -μετά την ήττα του στη Σαλαμίνα το 480πΧ- προσπάθησε να διαιρέσει τους Έλληνες, προτείνοντας ιδιαίτερα ευνοϊκούς όρους ειρήνης στους Αθηναίους. Το απόσπασμα προέρχεται απ’ τον Ηρόδοτο, «Επίστασθέ τε ούτω ει μη πρότερον ετυγχάνετε επιστάμενοι, εστ' αν και είς περίη, Αθηναίων, μηδαμά ομολογήσοντας ημέας Ξέρξη» που μεταφράζεται, «Μάθετε δε και αυτό, αν τυχόν δεν το γνωρίζετε προηγουμένως, εφ' όσον και ένας μόνο εκ των Αθηναίων παραμείνει ζωντανός, εμείς δεν πρόκειται να έλθουμε σε συμβιβασμό με τον Ξέρξη».

Η 33η Μηχανοκίνητη Ταξιαρχία Πεζικού «ΣΥΝΤΑΓΜΑ ΚΥΔΩΝΙΩΝ», με έδρα το Πολύκαστρο

Η Ταξιαρχία προέρχεται απ’ την αναδιοργάνωση και μετονομασία του 33ου Συντάγματος Πεζικού που συγκροτήθηκε το 1914 στη Φλώρινα. Με την ονομασία «ΣΥΝΤΑΓΜΑ ΚΥΔΩΝΙΩΝ» πήρε μέρος στη Μικρασιατική εκστρατεία και μετονομάστηκε πάλι σε 33 Σ ΠΖ στις 1 Ιανουαρίου 1921. Πήρε μέρος στον Ελληνοιταλικό πόλεμο και στο συμμοριτοπόλεμο σαν 43η Ταξιαρχία. Η ειρηνική περίοδος την βρήκε εγκατεστημένη στην Πιερία κι αφού πάλι μετονομάστηκε σε 33  Σ ΠΖ  μεταστάθμευσε στο Πολύκαστρο το 1963  και το 1979 αναδιοργανώθηκε σε μηχανοκίνητη Ταξιαρχία.
Στο έμβλημα της Ταξιαρχίας απεικονίζεται ο Μέγας Αλέξανδρος πάνω στον Βουκεφάλα στη τη μάχη του Γρανικού και συμβολίζει το επιθετικό πνεύμα και την ορμή της. Το ρητό «ΑΝΙΚΗΤΩΝ ΑΠΤΕΤΑΙ ΟΥΔ' ΑΪΔΗΣ» που μεταφράζεται «Τους ανίκητους δεν τους αγγίζει ο Χάρος» είναι απόσπασμα απ’ το επιτύμβιο επίγραμμα του Παρμενίωνα για τον Αλέξανδρο. «Ψέμα πως πέθανε ο Αλέξανδρος, αν είπε ο Φοίβος αλήθεια, τους ανίκητους δεν τους αγγίζει ο Χάρος».
Η 34η Μηχανοκίνητη Ταξιαρχία Πεζικού  «ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ  ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΑΡΧΟΥ ΔΙΑΛΕΤΗ», με έδρα την Άσσηρο  

Το έμβλημα της Ταξιαρχίας είναι μια σύνθεση Μακεδονικής ασπίδας –με το έμβλημα της Μακεδονικής δυναστείας ζωγραφισμένο μέσα της- με ξίφος και Μακεδονικό ακόντιο –τη γνωστή σάρισα- .και παραπέμποντας μας στην ορμή και την αλληλεγγύη της  Μακεδονικής  φάλαγγας συμβολίζει την αποφασιστικότητα για την εκπλήρωση της αποστολής της. Το ρητό «ΑΝΙΚΗΤΟΣ ΕΙ» που αποδίδεται  «Είσαι ανίκητος» προέρχεται απ’ τους Βίους παράλληλους του Πλούταρχου και αποτελεί χρησμό του Μαντείου των Δελφών στον Μέγα Αλέξανδρο, που γέμισε αυτοπεποίθηση, αισιοδοξία και πίστη το  στρατό του. 

Η Ταξιαρχία προέρχεται από το 34 Σύνταγμα Πεζικού που ιδρύθηκε στη Φλώρινα το Δεκέμβριο του 1913 και συμμετείχε σ’ όλους τους αγώνες της πατρίδας. Μεταστάθμευσε στη Θεσσαλονίκη στις 21 Δεκεμβρίου του 1978 και στις 1 Απριλίου 1979 αναδιοργανώθηκε σε μηχανοκίνητη Ταξιαρχία. Από τον Ιούνιο του 1999 έως τον Ιανουάριο του 2003 –που επέστρεψε- αναπτύχθηκε στο Κοσσυφοπέδιο σαν ΕΛΔΥΚΟ. Από τις 30 Ιουνίου 2003 εδρεύει στα Γιαννιτσά. 

Η 1η Ταξιαρχία Αεροπορίας Στρατού με έδρα το Στεφανοβίκειο Μαγνησίας

Στο έμβλημα της Ταξιαρχίας παριστάνεται αετός, έλικας και ξίφος που συμβολίζει τη δυναμική και αποφασιστική επέμβαση της στον πόλεμο ή στην ειρήνη, την ιστορική διαδρομή της αεροπορίας στρατού και το αποφασιστικό πλήγμα που μπορεί να προκαλέσει στον εχθρό  με τα μέσα που διαθέτει. Το ρητό «ΟΥ ΘΝΑΣΚΕΙ ΖΑΛΟΣ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ» που μεταφράζεται, «Δεν πεθαίνει ο ζήλος της ελευθερίας», είναι παρμένο απ’ την επιτύμβια επιγραφή του Αντιφίλου του Βυζαντίου, προς τιμή του Λεωνίδα.
 Είναι ο πρώτος σχηματισμός της  Αεροπορίας Στρατού, υπάγεται στο  Β΄ ΣΣ και σε αυτόν υπάγονται όλες οι Μονάδες Αεροπορίας Στρατού. Συγκροτήθηκε το Μάρτιο του  1998 στα πλαίσια της γενικότερης αναδιοργάνωσης του Στρατού, αλλά  και της Αεροπορίας Στρατού. Αποστολή της είναι η διοίκηση, ο έλεγχος και η εκπαίδευση των μονάδων της, αλλά κυρίως η διεύθυνση του αγώνα τους όταν και όποτε χρειαστεί. Η Ταξιαρχία έχει τη δυνατότητα εκτέλεσης επιχειρήσεων μάχης, διοικητικής μέριμνας, αλλά και συμμετοχής σε κοινωνικές αποστολές.

Η 32η Ταξιαρχία Πεζοναυτών «ΜΟΡΑΒΑΣ»  με έδρα το Βόλο

Συγκροτήθηκε το 1988 και προέρχεται από το 32ο  Σύνταγμα Πεζοναυτών, που συγκροτήθηκε το 1919 στην Πρέβεζα σαν Σύνταγμα Πεζικού κι έλαβε μέρος στις επιχειρήσεις στη Μικρά Ασία και στον Ελληνοιταλικό πόλεμο του 1940-41…..Με την απελευθέρωση ξανασυγκροτήθηκε σαν 42η Ταξιαρχία κι έλαβε μέρος στις επιχειρήσεις του συμμοριτοπόλεμου…..το 1950 μετονομάστηκε σε 32ο Σύνταγμα Πεζικού…..το 1954 διαλύθηκε.....και το 1959 επανασυγκροτήθηκε σαν επιστρατευόμενο με την ονομασία 132 Ελαφρό Σύνταγμα Πεζικού και έδρα την Αγία Παρασκευή Αττικής.

Το 1967 το 132ΕΣΠ αναδιοργανώθηκε σε 32ο Σύνταγμα Πεζοναυτών, το 1976 υπήχθη στη διοίκηση Καταδρομών του ΓΕΣ και το 1978 στη ΙΙΙ Μεραρχία Ειδικών Δυνάμεων. Στις 1 Αυγούστου 1988 αναδιοργανώθηκε σε 32η Ταξιαρχία Πεζοναυτών και υπήχθη στην Ι Στρατιά, στις 1 Ιανουαρίου 1998 υπήχθη στο Β’ ΣΣ και από τις 26 Σεπτεμβρίου 2005 υπάγεται στην  Ι Μεραρχία Πεζικού. 

Στο έμβλημα της Ταξιαρχίας απεικονίζεται το μυθικό πλοίο «ΑΡΓΩ» που χρησιμοποίησε ο Ιάσωνας και συμβολίζει τις αμφίβιες επιχειρήσεις και το ρητό «ΘΑΡΣΕΙΝ ΧΡΗ» (Χρειάζεται θάρρος) αποτελεί την προτροπή  της Θεάς Αθηνάς, που μέσω του Οδυσσέα, απηύθυνε στους Έλληνες πολιορκητές της Τροίας, όταν σκέπτονταν να τα παρατήσουν και να γυρίσουν στα σπίτια τους. «Θαρσείν χρη τάχ' αύριον έσετ' άμεινον» είναι ολοκληρωμένη η προτροπή και μεταφράζεται, «Χρειάζεται θάρρος, αύριο όλα θα είναι καλύτερα».
Η 71η Αερομεταφερόμενη Ταξιαρχία «ΠΟΝΤΟΣ», με έδρα τη Νέα Σάντα στο Κιλκίς
 Η Ταξιαρχία προέρχεται από το 71ο Σύνταγμα Πεζικού που συγκροτήθηκε στη Δράμα τον Οκτώβριο του 1940 και διαλύθηκε τον Ιούνιο του 1954. Επανασυγκροτήθηκε τον Δεκέμβριο του 1967 και εγκαταστάθηκε στη Νέα Σάντα τον Αύγουστο του 1989, αποτελώντας μια από τις μονάδες της Ι ΜΠΖ. Τον Αύγουστο του 1993 αναδιοργανώθηκε σε 71η Ταξιαρχία Πεζικού και ενεργοποιήθηκε στις 1 Ιανουαρίου του 1995.

Στις 1 Ιανουαρίου 1998 υπήχθη στο Β’ ΣΣ, στις 1 Δεκεμβρίου 2000 αποφασίστηκε η αναδιοργάνωση της και στις 27 Οκτωβρίου 2001 μετονομάστηκε σε Αερομεταφερόμενη Ταξιαρχία. Το στρατηγείο της βρίσκεται στη Νέα Σάντα στο στρατόπεδο «ΧΑΤΖΗΙΩΑΝΝΟΥ» (υπολοχαγός του Ελληνικού στρατού που σκοτώθηκε ηρωικά μαχόμενος στον συμμοριτοπόλεμο). 

Το έμβλημα της 71ης Α/Μ ΤΞΠΖ παριστάνει γεράκι με ανοικτά φτερά έτοιμο να προσγειωθεί και δόρατα χιαστί, πλαισιωμένα από κλάδους δάφνης και συμβολίζει τη δυναμική επέμβαση της Ταξιαρχίας απ’ τον αέρα  σε κάθε μάχη. Το ρητό, «ΕΠΙ ΠΤΕΡΥΓΩΝ ΑΝΕΜΩΝ» που προέρχεται απ’ τον Ψαλμό ργ’ του  Δαυίδ μεταφράζεται, «Επάνω σε αέρινα φτερά». Ο ψαλμός αυτός γράφτηκε περίπου το 1000πχ «…..ο περιπατών επί πτερύγων ανέμων. Ο ποιών τους αγγέλους αυτού πνεύματα και τους λειτουργούς αυτού πυρός φλόγα. Ο θεμελιών την γην επί την ασφάλειαν αυτής ου κλιθήσεται εις τον αιώνα του αιώνος.», που μεταφράζεται, «…..αυτός που περπατά πάνω σε αέρινα φτερά. Αυτός που κάνει τους αγγέλους του πνεύματος και τους λειτουργούς του πύρινη φλόγα. Αυτός που θεμελιώνει τη γη με ασφάλεια.»

Η 1η Ταξιαρχία Καταδρομών-Αλεξιπτωτιστών, με έδρα τη Ρεντίνα Θεσσαλονίκης

Το έμβλημα της Ταξιαρχίας είναι σπαθί που πλαισιώνεται από φτερά.  Το σπαθί συμβολίζει τον ελαφρύ και αθόρυβο οπλισμό των καταδρομικών δυνάμεων και τα φτερά τη δυνατότητα των αεροκίνητων ενεργειών για την εκτέλεση της αποστολής τους. Το ρητό της Ταξιαρχίας, «Ο ΤΟΛΜΩΝ ΝΙΚΑ» αποδίδεται, «Η τόλμη είναι ο βασικότερος παράγοντας της νίκης». Η Ταξιαρχία προέρχεται από τη Διοίκηση Δυνάμεων Καταδρομών που συγκροτήθηκε αμέσως μετά το συμμοριτοπόλεμο, ήταν σχηματισμός επιπέδου Ταξιαρχίας και το 1957 μετονομάστηκε σε Τακτικό Επιτελείο Δυνάμεων Καταδρομών. Το 1962 μετονομάστηκε σε 1η Τακτική Διοίκηση Δυνάμεων Καταδρομών και το 1966 σε 1ο Σύνταγμα Καταδρομών. Αναδιοργανώθηκε και μετονομάστηκε τελική 1η Ταξιαρχία Καταδρομών-Αλεξιπτωτιστών στις 1 Ιανουαρίου 2003. Απ’ τον Σεπτέμβριο του 2005 υπάγεται στο Β’ ΣΣ.
Η 13η Διοίκηση Ειδικών Επιχειρήσεων «ΙΕΡΟΣ ΛΟΧΟΣ», με έδρα τον Παπάγο Αττικής

Η 13η Διοίκηση Ειδικών Επιχειρήσεων (13ΔΕΕ) προέρχεται απ’ το 13ο σύνταγμα Πεζικού που συγκροτήθηκε το 1913 με έδρα τη Θεσσαλονίκη και τέθηκε στις διαταγές της ΧΙ ΜΠΖ. Το 1920 μεταφέρθηκε πρώτα στη Ξάνθη και αργότερα στο Διδυμότειχο και τέθηκε στις διαταγές της Μεραρχίας Ξάνθης…..έλαβε μέρος στις επιχειρήσεις της Μικρασίας και επανασυγκροτήθηκε το 1923 –πάλι υπό την ΧΙ ΜΠΖ- αυτή τη φορά όμως με έδρα το Κιλκίς…..το 1935 μετονομάστηκε σε 65ο σύνταγμα Πεζικού…..και επανασυγκροτήθηκε –πάλι σαν 13 ΣΠΖ- το 1940 στη Θεσσαλονίκη…..έλαβε μέρος στον πόλεμο του ’40 και διαλύθηκε στις 10 Μαίου 1941, αποτέλεσμα της ανακωχής των Ελληνικών δυνάμεων με τους Γερμανούς.  

Επανασυγκροτήθηκε στις 22 Μαίου 1988 –μονάδα ειδικών δυνάμεων πλέον- σαν 13ο σύνταγμα Αμφίβιων Καταδρομών (13ΣΑΚ) και ανέλαβε τη διοίκηση όλων των μονάδων αμφίβιων καταδρομών, αλλά και του ειδικού τμήματος Αλεξιπτωτιστών (ΕΤΑ).

Το 2001 αναδιοργανώθηκε σε Ταξιαρχία, ονομάστηκε 13η Διοίκηση Ειδικών Επιχειρήσεων (13ΔΕΕ) και φυλάει και συνεχίζει τις παραδόσεις του Ιερού Λόχου. Απ’ τον Σεπτέμβριο του 2005 υπάγεται στο Β’ ΣΣ.

Το έμβλημα της είναι ίδιο μ’ αυτό της 1ηςΤΑΞ ΚΔ-ΑΛ.

Το Β ΣΣ είναι ο μόνος επιχειρησιακός Σχηματισμός του στρατού μας που από τη φύση της αποστολής του  μπορεί ν’ αναπτύσσεται και να μεταφέρεται άμεσα νε αεροπορικά και ναυτικά μέσα, όχι μόνο στην πατρίδα μας, αλλά και στο εξωτερικό, αποτελεί την εφεδρεία του ΓΕΕΘΑ και τηρεί συνεχώς ετοιμότητα άμεσης επέμβασης όπου χρειαστεί. Καταλαβαίνετε λοιπόν, πόσο ρεαλιστική, επίμονη και επίπονη είναι η επιχειρησιακή εκπαίδευση των στελεχών του στην Ελλάδα και στο εξωτερικό, αλλά και η συνεκπαίδευση τους με τα μέσα των άλλων κλάδων των ενόπλων μας δυνάμεων. Όμως το Σώμα έχει να παρουσιάσει και μια αξιόλογη κοινωνική προσφορά -που κυρίως βασίζεται στον εθελοντισμό-  προς τις κοινωνίες που βρίσκονται και δραστηριοποιούνται οι δυνάμεις του -βελτιώσεις οδικού δικτύου, αιμοδοσία, διάθεση ανθρωπιστικής βοήθειας κλπ- εμφανίζοντας με τον καλύτερο τρόπο και τον κοινωνικό ρόλο του στρατού μας.