Ο ΜΠΑΓΑΣΑΚΟΣ

ΠΙΝΑΚΑΣ ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΕΩΝ σύντροφοι ή μια πρώτη απόπειρα επικοινωνίας










Κυριακή 24 Απριλίου 2011

Πάσχα Ελλήνων σύντροφοι!!!.....ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ!!! μένα μικρό αφιέρωμα σέναν Έλληνα εθνεγέρτη και επαναστάτη.....Διονύσιος "Σκυλόσοφος".....μια μεγάλη μορφή των προεπαναστατικών χρόνων


Υπάρχουν μερικοί άνθρωποι σύντροφοι, που η ψυχή, ο νους και η καρδιά τους ματώνουν με την απειλή της εξαφάνισης του Έθνους τους και αντιδρούν και επαναστατούν διεκδικώντας τα δίκια και την ελευθερία του λαού και του Έθνους τους…..ένας τέτοιος άνθρωπος ήταν κι ο ήρωας μας…..ο Διονύσιος ο φιλόσοφος, -ο πρώην επίσκοπος Τρίκκης- και κατά τους εχθρούς του Σκυλόσοφος  που το 1611 οργάνωσε  κίνημα στην Ήπειρο με σκοπό την απελευθέρωση των σκλαβωμένων  Ελλήνων.

Όμως θα πάρουμε τα πράγματα απ’ την αρχή σύντροφοι, αφού πρώτα από καρδιάς  ευχηθούμε ο συμβολισμός της ανάστασης του χριστού να γεμίσει τη καρδιά όλων μας με ανοιξιάτικη αισιοδοξία και ανάταση.

1.Τα πρώτα διακόσια χρόνια μετά την άλωση της Κωνσταντινούπολης υπήρξαν αναμφισβήτητα  οι πιο σκοτεινοί αιώνες της σκλαβιάς. Η πανίσχυρη Τουρκική αυτοκρατορία κυριαρχούσε στα εδάφη της παλιάς Βυζαντινής αυτοκρατορίας και φως δεν φαινόταν πουθενά…..είναι αλήθεια ότι ο Σουλτάνος απειλούσε ήδη την Ευρώπη ολόκληρη, μιας και το 1520 είχε φτάσει έξω απ' τη Βιέννη κι όλοι οι τρανοί Ευρωπαίοι αυτοκράτορες επιζητούσαν την εύνοια και τη συμμαχία του.
2.Οι Έλληνες??.....ζούσαν την πιο μαύρη σκλαβιά…..όμως  η πίστη πως όλα «πάλι με χρόνους και καιρούς, πάλι δικά μας θάναι», διατηρούσε άσβεστη τη σπίθα του ξεσηκωμού…..Κι ανάμεσα στις πρώτες εξεγέρσεις των προγόνων μας συγκαταλέγονται και οι δυο επαναστάσεις του 1600 και του 1611 και η ανάδειξη της προσωπικότητας του Διονύσιου, που ήταν οργανωτής και πρωτεργάτης και στις δυο. 
3.Ο Διονύσιος γεννήθηκε γύρω στο 1541 -ίσως στην Παραμυθιά της Ηπείρου-καταγόταν από σχετικά εύπορη οικογένεια και σε νεαρή ηλικία έγινε καλόγερος –κυρίως γιατί ήταν φύση επαναστατική και κείνα τα μαύρα χρόνια το ράσο προσέφερε ελευθερία κινήσεων και λόγου- στο μοναστήρι του αγίου Δημητρίου του Διχούνη, κοντά στο Κεράσοβο της Θεσπρωτίας.
4.Από πολύ νωρίς διακρίθηκε για τη μόρφωση του.....σπούδασε στην Ιταλία, στη Βενετία και το Πατάβιο, -εκτός από  θεολογία-φιλοσοφία, με ιδιαίτερη μάλιστα επίδοση, μαθηματικά, αστρονομία και ιατρική.....και σ' αυτή την πολύπλευρη του μόρφωση, οφείλεται η επωνυμία του «φιλόσοφος».
5.Όταν γύρισε στην Κωνσταντινούπολη, -πατριάρχης ήταν ο Ιερεμίας Β' ο Τρανός- το πατριαρχείο τον χρησιμοποίησε σε  θέσεις υπεύθυνες -αναφέρεται σαν μέγας αρχιδιάκονος, έπειτα σαν πρωτοσύγγελος στον Γαλατά και τέλος σαν έξαρχος με αποστολή στις εκκλησίες της Θεσσαλίας, της Ηπείρου και της Πελοποννήσου-  μέχρι το 1593, οπότε εκλέχτηκε και χειροτονήθηκε αρχιεπίσκοπος στην μητρόπολη της Λάρισας με το εκκλησιαστικό  όνομα Διονύσιος Β' (1593 -1600)…..κι επειδή μάλλον έδρα της μητρόπολης του ήταν τα Τρίκαλα, έμεινε γνωστός σαν  μητροπολίτης Λάρισας και επίσκοπος Τρίκκης.
6.Και κατέβηκε στη Θεσσαλία γεμάτος όνειρα, ελπίδες και πίστη στον Αγώνα –οι κλεφταρματωλοί, η ναυμαχία της Ναυπάκτου και οι θρυλούμενες τότε ενέργειες της Δύσης για την απελευθέρωση της Ανατολής παίξανε σίγουρα το ρόλο τους- για την απελευθέρωση του Γένους…..κι έζησε από κοντά τον αφανισμό των ραγιάδων, τις σφαγές που προκαλούσαν οι σκληρές αντεκδικήσεις των Τούρκων για κάθε κίνηση των χριστιανών…..και δεν άργησε να συναντήσει τα ζωηρότερα στοιχεία του τόπου του  και να καταλήξει στην απόφαση της αποστασίας.
7.Και προετοίμασε τον Αγώνα υπομονετικά, οργανώνοντας τις δυνάμεις των επαρχιών του…..Και στα οχτώ χρόνια της αρχιερατείας του αγαπημένοι μου σύντροφοι, η Θεσσαλία δεν έστειλε ποτέ στην Πόλη ούτε χαράτσι, ούτε «δοσίματα», ούτε φόρους, ούτε εισφορές για το Σουλτάνο, αλλά ούτε και για τον πατριάρχη.....και αυτή του η συμπεριφορά, άναψε τη σπίθα και τον Οκτώβριο του 1600 ξέσπασε η Θεσσαλική επανάσταση, εναντίον του Σουλτάνου Μεχμέτ Γ'.
8.Οι λεπτομέρειες αυτού του ξεσηκωμού, δυστυχώς σύντροφοι, είναι σχεδόν άγνωστες……Ξέρουμε μόνο πως έγιναν σκληρές μάχες ως τις 15 Νοεμβρίου που το κίνημα τελικά απέτυχε…..ξέρουμε ότι ακολούθησαν εκτεταμένες σφαγές των χριστιανών στη Θεσσαλία…..ξέρουμε ότι ο Διονύσιος καθαιρέθηκε απ’ τον πατριάρχη κι αναγκάστηκε να φύγει για τη Δύση ασφαλώς πληγωμένος βαθύτατα, μετά την αποτυχία της επανάστασης και τις φοβερές της συνέπειές. Και για την ιστορία οφείλουμε να πούμε ότι αυτό το κίνημα το πλήρωσαν με τη ζωή τους πολλοί παπάδες, ανάμεσα τους κι ο Σεραφείμ -αρχιεπίσκοπος Φαναριού και Νεοχωρίου- που  σουβλίστηκε ζωντανός στα Τρίκαλα και η ορθόδοξη εκκλησία τον ανακήρυξε  άγιο.
9.Κι ο Διονύσιος βρέθηκε στην Ιταλία και στην Ισπανία κι έβαλε πλέον σκοπό της ζωής του να πραγματοποιήσει τα μεγάλα του σχέδια κι επιτέλους ν’ αποτινάξει το ξενικό ζυγό…..κι εργάστηκε σκληρά κι επίμονα -μαζί και μ' άλλους Έλληνες- για δέκα χρόνια σχεδόν  και προσπάθησε να εξεγείρει τους Δυτικούς ηγεμόνες εναντίον των Τούρκων…..και σήμερα υπάρχουν βάσιμα στοιχεία ότι η Ηπειρωτική επανάσταση του Διονυσίου που ακολούθησε, δεν ήταν ένα απλό γέννημα ενός ονειροπόλου και αισθηματία ηγέτη, αλλά καρπός μιας βαθιάς μελέτης και προπαρασκευής…..μιας κι ο Διονύσιος  είχε συνεννοηθεί και με το Δούκα του Νεβέρ Κάρολο Β' που θεωρούσε τον εαυτό του απόγονο των Παλαιολόγων, επιζητούσε την εξέγερση της Ελλάδας και προετοίμαζε εκστρατεία για την απελευθέρωση της, αλλά και -από το 1603- με τους ιππότες της Μάλτας.
10.Όταν γύρισε στην Ήπειρο –ήταν πάνω κάτω εβδομήντα χρονών- εγκαταστάθηκε στο μοναστήρι του αγίου Δημητρίου στο Κεράσοβο, κι εμψυχωμένος απ’ τις συνεννοήσεις του με τους Δυτικούς, ήρθε σ’ επαφή με τοπικούς παράγοντες κι άρχισε το έργο του.....τον  ξεσηκωμό!!!.....συμμέτοχοι του οι μητροπολίτες Ναυπάκτου και Άρτας Γαβριήλ, Δυρραχίου Χαρίτωνας και Τυρνάβου Διονύσιος και πρωτοπαλίκαρα του οι Παραμυθιώτες Ζώτος Τσίριπος και Γιώργος Δελής…..όπλα του, κυρίως η μεγάλη θέληση κι η ελεύθερη σκέψη.
11.Και ξεκίνησε Εθνεγέρτης, -και παρά τις αντιδράσεις- δεν απελπίστηκε ποτέ και απλός καλόγερος, περπάτησε όλη την ύπαιθρο και οργάνωσε -όπως μπορούσε καλύτερα- τα απελευθερωτικά του σχέδια…..και κατάφερε να ξεσηκώσει τους χωρικούς της Παραμυθιάς, του Σουλίου και του Μαλακασίου…..και οργάνωσε κι επιδρομές εναντίον των Τούρκων των χωριών Ζαραβούτσι (σημερινός άγιος Νικόλαος) και Τουρκογρανίτσα και τους λιάνισε.....και στις 7 Σεπτεμβρίου 1611, ύψωσε το επαναστατικό λάβαρο με οχτακόσιους νέους, από το Μοναστήρι του άγιου Δημήτρη στο Ζαραβούτσι.
12.Κι αυτές οι πρόσκαιρες επιτυχίες –σε συνδυασμό με το γεγονός ότι εκείνο τον καιρό οι περισσότερες Τουρκικές δυνάμεις λείπαν απ' την Ήπειρο-,αλλά και οι υποσχέσεις των Δυτικών,  ανύψωσαν σε τέτοιο βαθμό το ηθικό των επαναστατών που τη νύχτα της 10ης  Σεπτεμβρίου 1611,μια ομάδα από χίλιους σχεδόν χωρίς όπλα –ρόπαλα, πέτρες, δρεπάνια και μαχαίρια ήταν τα όπλα τους- χωρικούς, με τον Διονύσιο μπροστάρη, όρμησε να καταλάβει τα   Γιάννενα.
 
Κι επειδή ο Διονύσιος μόνο αφελής δεν ήταν, ώστε να επιχειρήσει ένα τόσο παράτολμο εγχείρημα με αυτές τις πενιχρές δυνάμεις και να πάρει και στο λαιμό του τόσα παλικάρια…..είχε πιθανότατα επαφές και με άτομα μέσα απ’ τα Γιάννενα ώστε να καταλάβει το κάστρο που θα χρησίμευε σαν προγεφύρωμα για την υποστήριξη των Δυτικών στρατευμάτων…..μη ξεχνάτε τις υποσχέσεις των Δυτικών σύντροφοι!!!.....όμως ήταν κι άτυχος γιατί εκείνο τον καιρό οι Βενετοί κι οι Ισπανοί που ζαχάρωναν την Πελοπόννησο πολέμησαν τον Δούκα του Νεβέρ και οι προσπάθειες του για βοήθεια πήγαν περίπατο…..από την άλλη η οργάνωση του κινήματος ήταν σίγουρα  ενθουσιώδης, αλλά πρόχειρη…..έκαναν πίσω τελικά τη κρίσιμη στιγμή  κι οι Γιαννιώτες του κάστρου, υπολογίζοντας τα προνόμια τους…..κι όλα πήγαν κατά διαόλου. 

Και τα τραγικά γεγονότα που ακολούθησαν, εξελίχτηκαν κοντολογίς, κάπως έτσι,
13.Μπήκαν λοιπόν ξημερώματα Κυριακής στα Γιάννενα οι επαναστάτες κι έγινε το χάος!!!.....πυρπόλησαν το σπίτι του Οσμάν ή Ασλάν πασά –Παραμυθιώτη διοικητή της πόλης που σώθηκε τη τελευταία στιγμή μαζί με την οικογένεια του-…..κι άρχισαν να σφάζουν όποιον μουσουλμάνο έβρισκαν μπροστά τους, ενώ ταυτόχρονα  οι Γιαννιώτες -χριστιανοί και μουσουλμάνοι-, άρχισαν να χτυπιούνται μεταξύ τους.....και βγήκε όλη τους η οργή από δυο αιώνες σκλαβιάς, μιζέριας και τυραννίας.....Και προς στιγμή, χαρές και πανηγύρια σύντροφοι.....Τα Γιάννενα ήταν στα χέρια των επαναστατών!!!
14.Και ξεκίνησαν για το κάστρο…..όμως βρήκαν τις πύλες κλειστές!!! Βλέπετε σύντροφοι οι άρχοντες και οι Εβραίοι υπολόγισαν τελικά  πιο πολύ τα προνόμια που τους είχε παραχωρήσει ο Σουλτάνος και τα τομάρια τους, παρά τις αβέβαιες νίκες των πειναλέων κι άοπλων ορδών που ξεσήκωσε ο φλογερός παπάς…..γιατί να μπλεχτούν??.....κάναν λοιπόν το παγώνι, παράτησαν τους επαναστάτες και περίμεναν την εξέλιξη των γεγονότων για να καθορίσουν τη στάση τους.
15.Και μέσα στη νύχτα σύντροφοι, μπροστά στις κλειστές πύλες του κάστρου, δεν άργησε ν' απλωθεί στους ανοργάνωτους και άοπλους επαναστάτες η απορία και κυρίως η σύγχυση…..και σκορπίστηκαν στην πόλη ανοργάνωτοι εντελώς…..κι έδωσαν τον καιρό στους αιφνιδιασμένους Τούρκους να συνέρθουν, ν' ανασυνταχτούν και να τελικά να ορμήσουν καταπάνω τους και ν' αρχίσουν να τους πελεκάνε…..έγινε χαλασμός!!!.....οι επαναστάτες σκορπίστηκαν κι οι Τούρκοι σκότωναν όποιον χριστιανό έβρισκαν μπροστά τους…..και είναι αξιοσημείωτο το ότι απ’ την οργή τους δεν ξέφυγαν ούτε οι ανυποψίαστοι κάτοικοι του Ζαγορίου, των Κουρέντων και του Μαλακασίου, που -αγνοώντας τα γεγονότα- έφταναν στην πόλη για το κυριακάτικο παζάρι.

Aυτή η απερίγραπτη σφαγή και καταστροφή διασώθηκε μέχρι τις μέρες μας χάρη στο παρακάτω δημοτικό τραγούδι,
Δεσπότη μου, τι σήκωσες τον κόσμο στο σεφέρι
και ρήμαξαν τα Γιάννινα και ρήμαξεν ο τόπος?
Μείναν τα σπίτια αδειανά, γέμισαν τα χαντάκια
 κι ο Τούρκος δεν απόσωσε να κόβει και να καίει.
Εδώ αρπάζουν κόρακες κι εκεί οι Γιαουντήδες.
 Δεν εχ' ή μάνα πια παιδιά και τα παιδιά γονέους,
Κι εσένα το τομάρι σου το στείλανε στη πόλη,
να τρων οι κότες πίτυρα, να νταδουλάν οι γύφτοι,
για να ξυπνάει ή Τουρκιά να κάνει Ραμαζάνι. 
 
16.Κι η Κυριακάτικη αυγή σύντροφοι μου, είδε τη θλιβερότερη σκηνή της τραγικής αυτής ιστορίας…..ενωμένοι οι Έλληνες του κάστρου με τους Τούρκους –τέτοια αίσχη δυστυχώς- κυνηγούσαν να ξεκάνουν τον Διονύσιο και τους χωριάτες που τόλμησαν να σηκώσουν κεφάλι…..και στο δρόμο τους, άλλους σκότωσαν, άλλους έψησαν ζωντανούς, άλλους κρέμασαν, άλλους παλούκωσαν….. κι ο Διονύσιος -που ήταν κοντά στο κάστρο- κατάφερε προς στιγμή να ξεφύγει και κρύφτηκε στη σπηλιά της εκκλησιάς άη Γιάννη του Πρόδρομου, που ακόμα και σήμερα λέγεται «τρύπα του Σκυλόσοφου»…..όμως για κακή του τύχη τον βρήκαν οι Εβραίοι και –όπως ήταν φυσικό κι αναμενόμενο - τον πρόδωσαν και τον παρέδωσαν στους Τούρκους.
Το μαρτύριο του Διονύσιου. Μουσείο Βρέλλη
17.Οι Τούρκοι αφού τον βασάνισαν φριχτά, τον παρέδωσαν σε ειδικευμένους Εβραίους γδάρτες, που τον έγδαραν ζωντανό και  γέμισαν το δέρμα του με άχυρο…..κι έτσι τον διαπόμπευσαν σε πόλεις και χωριά, από τα Γιάννενα ως την Κωνσταντινούπολη…..κι έτσι τον έδειξαν στο Σουλτάνο.....Κι αυτή η συμπεριφορά των Τούρκων είναι που μας πείθει ότι έδωσαν μεγάλη σημασία στην Ηπειρωτική επανάσταση, αλλά ακόμα ότι υπήρξε ηρωική  μορφή ο Εθνομάρτυρας Διονύσιος που  «πρωτοστάτης έγινε της μεγάλης σειράς των ηρώων και μαρτύρων, οίτινες προήλθον εκ των τάξεων της Ελληνικής εκκλησίας κατά τους χρόνους της δουλείας και κατά τις ημέρες του περί ανεξαρτησίας αγώνος, προς εξυπηρέτησαν της πατρίδος» όπως χαρακτηριστικά αναφέρει ο Σπυρίδων Λάμπρος.....Όμως το πατριαρχείο αφόρισε το Διονύσιο, οι δε Τούρκοι τον αποκάλεσαν «Κακοδιονύσιο»…..αλλά και οι προύχοντες, οι Φαναριώτες και οι μεγαλοπαπάδες του κόλλησαν το ειρωνικό παρατσούκλι «Σκυλόσοφος», με το οποίο και τον θυμόμαστε ως  τώρα.....τέλος σωστό νομίζω  θα ήταν ν’ αναφέρουμε ότι τότε οι Τούρκοι εκτέλεσαν σαν συνεργάτες του, τους μητροπολίτες Δημητριάδος Αγάπιο και Φαναρίου Συμεών.
 
Ο Διονύσιος ο Φιλόσοφος σύντροφοι, υπήρξε ουσιαστικά ο πρώτος μεγάλος επαναστάτης στα χρόνια της Τουρκοκρατίας και αν και δέχτηκε -νεκρός πια- το χλευασμό των ανάξιων αντιπάλων του, δεν υπήρξε, ούτε τουρκολάτρης, ούτε υποτακτικός…..κι’ αυτό το απέδειξε περίτρανα και το πλήρωσε και με τη ζωή του…..Δεν μπόρεσα να μάθω αν έχει αρθεί ο αφορισμός του……ξέρω όμως καλά ότι το Ελληνικό Έθνος όμως τίμησε τον Πρωτομάρτυρα του και ουσιαστικά περιφρόνησε τους εχθρούς της μνήμης του.....Έτσι, στα Γιάννενα μια μαρμάρινη στήλη μπροστά στην «τρύπα του Σκυλόσοφου», θα μας θυμίζει πάντα την ηρωική μορφή του Εθνεγέρτη παπά…..Στα Τρίκαλα στήθηκε με τιμές το άγαλμα του…..Στην Καρδίτσα η εικόνα του περιφέρεται στη λιτανεία της γιορτής του άγιου Σεραφείμ και υπάρχει και άγαλμα του…..Τέλος, θα ήταν απρέπεια από μέρους μου να μη σημειώσω την κίνηση του πρώην αρχιεπίσκοπου Αθηνών και πάσης Ελλάδος Χρυσόστομου Παπαδόπουλου, να περιλάβει το Διονύσιο ανάμεσα στους ένδοξους νεομάρτυρες της εκκλησίας. 

18.Τα αντίποινα των Τούρκων υπήρξαν φρικτά σύντροφοι…..μιας και καταργήθηκαν όλα τα προνόμια που απολάμβαναν από  το 1430 οι Γιαννιώτες, οι χριστιανοί σιγά-σιγά διώχτηκαν -το1613 και το 1618- απ’ το Κάστρο -δικαίωμα διαμονής εκεί είχαν πλέον μόνο οι μουσουλμάνοι-, ενώ ταυτόχρονα εντάθηκε άμεσα η Τουρκική καταπίεση και οι μαζικοί εξισλαμισμοί σε ολόκληρη την Ήπειρο .

Αυτός, με λίγα λόγια, ήταν ο Διονύσιος ο «Σκυλόσοφος» σύντροφοι, ο τραγικός θάνατος του οποίου αποτελεί, κατά τη γνώμη μου, γύμνασμα της Ελληνικής ψυχής, αλλά  και απόδειξη τρανταχτή πώς ο πόθος της ελευθερίας δε χαλκεύεται, αλλ’  απεναντίας εμφανίζεται αυτοδύναμος και παραδειγματικός μέσα απ’ τη διαμόρφωση των συνειδήσεων…..κι ευτυχώς, τα τελευταία χρόνια, χάρη στις νεώτερες ιστορικές  έρευνες, έγινε -κι εξακολουθεί να γίνεται- με δικαιοσύνη η ιστορική αποκατάσταση του αδικημένου ήρωα μας.  

Χρόνια πολλά, σύντροφοι!!!

Πέμπτη 21 Απριλίου 2011

Το Α' Σώμα Στρατού.....Ιστορία, προσφορά και δράση

Μεραρχία γίνεται το Α’ Σώμα Στρατού!
από τον τύπο της Κοζάνης…..
Σε σχηματισμό επιπέδου μεραρχίας με επικεφαλής Υποστράτηγο, μετατρέπεται το Α’ Σώμα Στρατού, στο πλαίσιο της νέας δομής διοίκησης των Ενόπλων Δυνάμεων, όπως ανακοίνωσε στις αρχές Μαρτίου το Υπουργείο Εθνικής Άμυνας. Το Α΄ ΣΣ θα διατηρήσει, σύμφωνα με την απόφαση, την ιστορική του ονομασία, θα προστεθεί όμως σε αυτήν -σύμφωνα με πληροφορίες-  και το όνομα του ήρωα Μακεδονομάχου Παύλου Μελά. Μέσα στις επόμενες μέρες θα τοποθετηθεί ο νέος Υποστράτηγος διοικητής του Σώματος και θα ανακοινωθούν οι οργανωτικές λεπτομέρειες της μεραρχίας. Για την ιστορία σύντροφοι, αναφέρουμε ότι ο τελευταίος διοικητής του Α’ ΣΣ -με την παλιά του μορφή-  ήταν ο Αντιστράτηγος  Ιωάννης Μπασδάνης, που πρόσφατα αποστρατεύτηκε.

Ευκαιρία λοιπόν, για ένα μικρό αφιέρωμα σύντροφοι.
Στο έμβλημα του Α’ ΣΣ απεικονίζεται η περικεφαλαία και το ακόντιο του Σπαρτιάτη βασιλιά Λεωνίδα και αναγράφεται το ρητό «ΜΟΛΩΝ ΛΑΒΕ», που αναφέρεται από τον Πλούταρχο στο έργο «Αποφθέγματα Λακωνικά» και αποτελεί την απάντηση του Λεωνίδα στον Πέρση βασιλιά Ξέρξη, όταν του ζήτησε αυτός και οι άνδρες του να παραδώσουν τα όπλα τους. Αυτή η φράση έμεινε στην ιστορία σαν υπέρτατο σύμβολο αυτοθυσίας και οδήγησε τριακόσιους Σπαρτιάτες να παραμείνουν και ν’ αγωνιστούν στις Θερμοπύλες, εναντίον αντιπάλων υπεράριθμων.....να θυσιαστούν…..και σήμερα ν’ αποτελούν το ιδανικό σύμβολο ανδρείας, γενναιοψυχίας και αυτοθυσίας. Το «ΜΟΛΩΝ ΛΑΒΕ» αποτελεί το κατάλληλο έμβλημα για το Α’ ΣΣ, που συμμετείχε σε όλους τους αγώνες του Έθνους κι έγραψε σελίδες ανδρείας και δόξας.

Ιστορία και δράση
1.Ο διπλασιασμός της πατρίδας μας –αποτέλεσμα του νικηφόρου Β’ Βαλκανικού πολέμου- οδήγησε στην οργάνωση του στρατού σε επίπεδο Σωμάτων –σύμφωνα με τα Ευρωπαϊκά πρότυπα- και για το σκοπό αυτό η Ελληνική επικράτεια διαιρέθηκε σε πέντε ζώνες και ισάριθμα Σώματα στρατού.
2.Το Α’ ΣΣ συγκροτήθηκε το Δεκέμβριο του 1913, με έδρα την Αθήνα…..και σύμφωνα με το Γαλλικό μοντέλο διέθετε τρεις Μεραρχίες πεζικού, Σύνταγμα ιππικού και πεδινού πυροβολικού, Σύνταγμα σκαπανέων, Τάγμα μεταγωγών και Μοίρα νοσοκόμων. Τέθηκαν υπό τις διαταγές του η Ιη Μεραρχία με έδρα τη Λάρισα, η ΙΙη με έδρα την Αθήνα και η ΧΙΙΙη με έδρα τη Χαλκίδα, ενώ η περιοχή ευθύνης του περιλάμβανε τη στερεά Ελλάδα και τη Θεσσαλία.
3.Πρώτος Έλληνας διοικητής του Α’ ΣΣ ανέλαβε το 1914 ο Κωνσταντίνος Καλλάρης (1858-1940), διοικητής της ΙΙης Μεραρχίας στο Σαραντάπορο και μετέπειτα υπουργός των Στρατιωτικών, το 1916.
4.Η έναρξη του Α’ ΠΠ –και κυρίως η εμπλοκή της Τουρκίας και της Βουλγαρίας σ’ αυτόν- οδήγησαν την πατρίδα στον εθνικό διχασμό και βρήκαν το Α’ ΣΣ να πραγματοποιεί ασκήσεις στα Ελληνοβουλγαρικά σύνορα…..κι όταν οι σύμμαχοι εκβίασαν και πέτυχαν την συμμετοχή της Ελλάδας στον πόλεμο αποβιβάζοντας στρατεύματα στη Θεσσαλονίκη και ανέλαβε ο υποστηρικτής τους Βενιζέλος επαναστατικός Πρωθυπουργός –εξαναγκάζοντας τον βασιλιά Κωνσταντίνο σε παραίτηση-…..το Α’ ΣΣ –αφού εκπαιδεύτηκε- ανέλαβε με συμμαχική διοίκηση –και πέτυχε απόλυτα- αποστολές στην ανατολική Μακεδονία, με σκοπό την απώθηση των Βουλγάρων και τον έλεγχο της περιοχής…..κι όταν η Βουλγαρία συνθηκολόγησε, ανακατέλαβε τα κατεκτημένα εδάφη και μετέφερε την έδρα του στην Καβάλα.
5.Κι όταν επιτέλους ο πόλεμος τελείωσε και οι ικανότητες των Ελληνικών στρατευμάτων αναγνωρίστηκαν διεθνώς, οι σύμμαχοι ζήτησαν πάλι τη συμμετοχή τους στις επιχειρήσεις για την αποκατάσταση του καθεστώτος στη Ρωσία, όπου είχε ξεσπάσει η Οκτωβριανή επανάσταση.....Και το Α’ ΣΣ συμμετείχε στις επιχειρήσεις αυτές –που έμειναν γνωστές σαν «εκστρατεία στην Ουκρανία»- με τις ΙΙ και ΧΙΙΙ Μεραρχίες του, που αποβιβάστηκαν στην Οδησσό και ξεκίνησαν άμεσα να επιχειρούν…..και παρά τις ιδιαιτερότητες, τις τακτικές και τις αντιξοότητες που ακολούθησαν, όταν αντικαταστάθηκαν από Ρουμανικά στρατεύματα…..η συνδρομή τους χαρακτηρίστηκε  εξαιρετική και πολύτιμη.....Κι όταν άρχισαν ν’ αποχωρούν απ’ την Ουκρανία…..η Ιη Μεραρχία –πούχε παραμείνει εφεδρεία στην Καβάλα- με διοικητή τον συνταγματάρχη ΠΒ Νικόλαο Ζαφειρίου, ανέλαβε την πραγματικά τιμητική –για τα Ελληνικά όπλα- αποστολή της προστασίας των Ελλήνων της Σμύρνης και την επέκταση της ζώνης κατοχής ως την χερσόνησο της Ερυθραίας.
6.Παράλληλα, δημιουργήθηκε η Στρατιά Μικράς Ασίας και τον Ιούνιο του 1919 τη διοίκηση της ανέλαβε ο Κωνσταντίνος Νίδερ (1865-1943), διοικητής της Ιης Μεραρχίας το 1917 που απελευθέρωσε τις Σέρρες και τη Δράμα και υφυπουργός Στρατιωτικών το 1925-26, που τότε ήταν διοικητής του Σώματος.....και το Φθινόπωρο της ίδιας χρονιάς το Α΄ΣΣ εντάχθηκε στη Στρατιά κι  άρχισαν οι επιχειρήσεις.....Αξάριο, Ουσάκ, Μπουνάρ, Αφιόν Καραχισάρ, Κιουτάχεια, Κάλε Γκρότο, Αλί Βεράν.....κι όταν οι Κεμαλικοί τελικά διασπάσαν το μέτωπο -γιατί και πως, άλλη ιστορία- οριστικά και όλα άρχισαν να χάνονται με επακόλουθα τραγικά, ξεκίνησε η σύμπτυξη και η υποχώρηση της Στρατιάς.....και τελικά τον Σεπτέμβριο του 1922 αποχώρησαν απ' τη Σμύρνη και οι τελευταίοι άνδρες του Α' ΣΣ.
7.Η Μικρασιατική καταστροφή και η ένταξη των προσφύγων μετά την ανταλλαγή των πληθυσμών, ανάγκασε την πατρίδα –μεταξύ των άλλων- να ξεκινήσει μια εκτεταμένη προσπάθεια αναδιοργάνωσης του στρατού και οχύρωσης των συνόρων, η έδρα του Α΄ΣΣ  επανήλθε, από τις 27 Σεπτεμβρίου 1922, στην Αθήνα…..και οι μονάδες που υπάγονταν πλέον σ’ αυτό ήταν, η ΙΙη ΜΠΖ με έδρα την Αθήνα, η ΙΙΙη ΜΠΖ με έδρα την Πάτρα και η ΙVη ΜΠΖ με έδρα το Ναύπλιο…..Στα τέλη του 1939 –με τον Β’ ΠΠ προ των πυλών της πατρίδας- προστέθηκε η ΙΙΙη Ταξιαρχία με έδρα την Χαλκίδα…..και σύμφωνα με τα αμυντικά σχέδια, το Α’ ΣΣ χρησιμοποιήθηκε ως εφεδρεία και μεταφέρθηκε στη βόρεια Ελλάδα.
8.Όταν ξεκίνησε η Ιταλική εισβολή, -διοικητής του Σώματος ήταν ο Αντιστράτηγος Παναγιώτης Δεμέστιχας (1885-1960)- το Α΄ΣΣ, αφού επιστρατεύτηκε, ξεκίνησε για την Ήπειρο όπου άρχισε να επιχειρεί κατ΄ αρχήν αμυντικά –υπερασπίζοντας την εδαφική ακεραιότητα της πατρίδας- και τελικά ένδοξα καταδιώκοντας τους εισβολείς σε έδαφος Αλβανικό…..και προέλασαν στο Δελβίνο, στους Γεωργουτσάδες, στους Άγιους Σαράντα, στο Αργυρόκαστρο και στη Χιμάρα…..και αντιμετώπισαν με επιτυχία και τη  μεγάλη εαρινή επίθεση την Ιταλών.....Με την είσοδο των Γερμανών και των Βουλγάρων στον πόλεμο στην Ανατολική Μακεδονία και την ταυτόχρονη επέκταση του    μετώπου, το Σώμα συμπτύχθηκε…..και τελικά –μετά τη συνθηκολόγηση- διαλύθηκε στο Μεσολόγγι.
9.Το Σώμα ξανασυγκροτήθηκε στις 16 Μαίου 1946 –μετά την απελευθέρωση, με τη βοήθεια της Αμερικανικής στρατιωτικής αποστολής και σε εφαρμογή του σχεδίου «Διάταξις μάχης 1946» - με έδρα την Αθήνα και διοικητή τον Αντιστράτηγο Δημήτρη Γιαντζή. Μονάδες του Σώματος ήταν η ΙΙη Μεραρχία ΠΖ, η 51η και 61η Ταξιαρχίες, λίγο πιο μετά η 81 περιοχή με έδρα την Κόρινθο, η 82 με έδρα την Αθήνα και η στρατιωτική διοίκηση Λαμίας. 
10.Κι άρχισε τις επιχειρήσεις –ο συμμοριτοπόλεμος ήταν σε πλήρη εξέλιξη- εναντίον των κομμουνιστών στην Πελοπόννησο, στη στερεά, στο Αιγαίο και στο Ιόνιο…..αργότερα η έδρα του μεταφέρθηκε στα Γιάννενα και επιχείρησε επιτυχώς στην τελική φάση του συμμοριτοπόλεμου στο Γράμμο και στο Βίτσι. 11.Η λήξη του συμμοριτοπόλεμου το 1949 όμως και η έναρξη της ειρηνικής περιόδου για την Ελλάδα δεν σήμανε και τη λήξη των επιχειρήσεων για το Α’ ΣΣ…..το συμβούλιο ασφαλείας του ΟΗΕ ζήτησε απ’ την Ελλάδα τη συνδρομή της στη διένεξη της Κορέας…..και η πατρίδα συγκρότησε εκστρατευτικό σώμα από το Α΄ΣΣ…..και με επικεφαλής το Συνταγματάρχη Ιωάννη Δασκαλόπουλο αναχώρησε για το Πουσάν, τέθηκε υπό τη διοίκηση της 8ης Αμερικανικής στρατιάς και ανέλαβε άμεσα την πρώτη του αποστολή…..την αμυντική οργάνωση της Σεούλ, πρωτεύουσας της νότιας Κορέας. 
Λεπτομέρεια από το μνημείο των πσόντων μαχητών της Κορέας, πουβρίσκεται στον Παπάγο Αττικής
12.Πίσω στην Ελλάδα τώρα, το στρατηγείο του Σώματος είχε μεταφερθεί από το Μάρτιο του 1951 στα Τρίκαλα…..κι έμεινε κει μέχρι τον Ιούλιο του 1962 οπότε μεταστάθμευσε στη Κοζάνη, όπου βρίσκεται μέχρι σήμερα. 
13.Πρωτοστεγάστηκε στο κτίριο της «Ερυθράς Ημισελήνου» - νοσοκομείο που θεμελίωσαν, αλλά δεν πρόλαβαν να χαρούν οι Τούρκοι μιας και τους πρόλαβε η απελευθέρωση της πόλης, που  για πολλά χρόνια λειτούργησε σαν πετυχημένο στρατιωτικό νοσοκομείο – και λίγο αργότερα, στο στρατόπεδο «ΜΑΚΕΔΟΝΟΜΑΧΩΝ», όπου και σήμερα στεγάζεται.....Όταν το Α’ ΣΣ μεταστάθμευσε στη Κοζάνη υπάγονταν σ’ αυτό η ΙΧ Μεραρχία και η Ι Ταξιαρχία πεζικού με έδρα την Κοζάνη και η XV Μεραρχία πεζικού με έδρα την Καστοριά.
14.Με την αναδιοργάνωση των Ενόπλων δυνάμεων –και μέχρι το Δεκέμβριο του 2009- στο Α’ ΣΣ υπάγονται οι παρακάτω σχηματισμοί,
Η VΙΙΙ Μεραρχία πεζικού, με έδρα τα Γιάννενα
Ταύρος μέσα σε στεφάνι βελανιδιάς. Η εικόνα αυτή είναι η μία πλευρά αρχαίου νομίσματος των φυλών που κατοικούσαν στην Ήπειρο τον 3ο π.Χ. αιώνα. Στην άλλη όψη του νομίσματος γράφεται η λέξη ΑΠΕΙΡΩΤΑΝ που σημαίνει ΗΠΕΙΡΩΤΩΝ γιατί η πρώτη ονομασία της Ηπείρου ήταν Άπειρος . Σαν ρητό στο έμβλημα το «ΟΧΙ» -που αποτελεί την ιστορική απάντηση του Έλληνα πρωθυπουργού Μεταξά στον Ιταλό πρέσβη Γκράτσι, όταν ο τελευταίος, στις τρεις το πρωί της 28ης Οκτωβρίου 1940, ζήτησε για λογαριασμό της κυβέρνησής του, την είσοδο του Ιταλικού στρατού στην Ελλάδα- που θυμίζει συνεχώς το μεγαλείο και τους ηρωικούς αγώνες της  VIII Μεραρχίας στα ηπειρώτικα βουνά κατά τον πόλεμο του 1940-41. 
Η Μεραρχία προήλθε από μετονομασία της «Μεραρχίας Ηπείρου» στις 11 Ιανουαρίου 1913 και πρώτος της διοικητής ήταν ο υποστράτηγος Δημήτριος Ματθαιόπουλος. Είχε ουσιαστική συμμετοχή στην απελευθέρωση των Ιωαννίνων, το 1913 και λίγο αργότερα στην –προσωρινή έστω- απελευθέρωση της βόρειας Ηπείρου.Έλαβε μέρος στον Ελληνοβουλγαρικό πόλεμο του 1913 και απελευθέρωσε το Παρανέστι, τη Ξάνθη και τη Κομοτηνή. Στη διάρκεια του Α’ ΠΠ ξαναγύρισε στην Ήπειρο και το Νοέμβριο του 1918 εγκαταστάθηκε στα Γιάννενα.
Συμμετείχε στη Μικρασιατική εκστρατεία με το  15 Σ ΠΖ. Στον Ελληνοιταλικό πόλεμο του 1940 η Μεραρχία με διοικητή τον υποστράτηγο Χαράλαμπο Κατσιμήτρο έγραψε στην ιστορία της σελίδες δόξας και μεγαλείου. Διαλύθηκε με την ανακωχή της 20ης Απριλίου 1941, επανασυγκροτήθηκε στις 18 Μαρτίου 1946, πήρε στις διαταγές τις 74, 75 και 76 Ταξιαρχίες κι έλαβε μέρος στο συμμοριτοπόλεμο. Αναδιοργανώθηκε το 1978 και στη συνέχεια τις χρονιές 2000-2005…..Σήμερα η VIII Μεραρχία διαθέτει ευέλικτες και ταχυκίνητες μονάδες προκαλύψεως, ελιγμού, υποστηρίξεως και διοικητικής μέριμνας για την εκτέλεση της αποστολής της και εδρεύσει στα Γιάννενα.  
Η 9η Ταξιαρχία πεζικού, με έδρα τη Φλώρινα
Ο πελαργός –πουλί ευγενές και υπερήφανο που αντιμετωπίζει το θάνατο  με γενναιότητα, όταν χρειασθεί- που συμβολίζει την αποφασιστικότητα της Ταξιαρχίας στην εκτέλεση της αποστολής της. Το ρητό, «Η ΚΑΛΩΣ ΖΗΝ Η ΚΑΛΩΣ ΤΕΘΝΗΚΕΝΑΙ» (Σοφοκλής, Αίας 477-480) μεταφράζεται, «Ο ευγενής χαρακτήρας πρέπει ή να  ζει καλώς ή να πεθαίνει καλώς (ένδοξα)». 
Η Ταξιαρχία προήλθε απ’ την μετάπτωση της ΙΧ Μεραρχίας Πεζικού και άρχισε να λειτουργεί με έδρα την Φλώρινα στις 1 Απριλίου 1998. Ιστορικά λοιπόν συνεχίζει και φυλάει την παράδοση της Μεραρχίας που με δυο λόγια είναι η εξής,
Η ΙΧ ΜΠΖ συγκροτήθηκε στα Γιάννενα τον Αύγουστο του 1913 κι έλαβε μέρος, μέχρι την μετάπτωση της,  σ’ όλους τους μετέπειτα αγώνες της πατρίδας.
Η 15η Ταξιαρχία πεζικού «ΠΥΞΟΣ», με έδρα τη Καστοριά
Ο μυθολογικός Γρύπας, με κεφάλι αετού και σώμα λιονταριού, κρατώντας διπλό πέλεκυ, που συμβολίζει την άγρυπνη φρούρηση, την ταχύτητα δράσης, τη δύναμη και την αποφασιστικότητα της Ταξιαρχίας στην εκπλήρωση της αποστολής της. Το ρητό «ΚΑΙ ΟΥΤΟΣ ΑΡΙΘΜΟΣ ΙΚΑΝΟΣ»  (Πλουτάρχου Αποφθέγματα Λακωνικά Λεωνίδου του Αναξανδρίδου, 8), που μεταφράζεται, «Και ο αριθμός αυτός είναι αρκετός» αποτελεί την απάντηση του Λεωνίδα, όταν κάποιος τον ρώτησε, «Λεωνίδα, έτσι -με τόσους λίγους- πηγαίνεις να διακινδυνεύσεις εναντίον τόσων πολλών;»…..«και όλη η Ελλάδα δεν αρκεί, γιατί ολόκληρη δεν είναι παρά ένα μικρό μέρος του πλήθους εκείνων, εάν όμως -πρόκειται να  πολεμήσω- με ανδρεία, τότε και ο αριθμός αυτός είναι αρκετός». 
Η Ταξιαρχία συγκροτήθηκε στις 1 Απριλίου 1998, σε έδρα τη Καστοριά, και προέρχεται απ’ τη μετάπτωση της XV Μεραρχίας Πεζικού, τις παραδόσεις της οποίας φυλάει και συνεχίζει. Η XV ΜΠΖ συγκροτήθηκε στις 6 Νοεμβρίου 1940, προήλθε απ’ την μετονομασία της IV Ταξιαρχίας κι έλαβε μέρος –ένδοξα και νικηφόρα-  στον Ελληνοιταλικό πόλεμο του 1940. Διαλύθηκε με την ανακωχή στις 25 Απριλίου 1941 και ξανασυγκροτήθηκε τον Ιούνιο του 1946, προερχόμενη αυτή τη φορά απ’ τη μετονομασία της Διοικήσεως Δυτικής Μακεδονίας και υπήχθη στο Β’ ΣΣ έως το 1949 που μεταφέρθηκε στο Α’ ΣΣ, όπου και ως σήμερα υπάγεται. 
Η ΧΧΙV τεθωρακισμένη Ταξιαρχία «1ο ΣΙ ΦΛΩΡΙΝΑ», με έδρα το Λιτόχωρο
Απεικονίζεται αρχαίο κράνος και σύγχρονο άρμα μάχης και συμβολίζει την εξέλιξη της αμυντικής προστασίας του Έλληνα μαχητή στο πέρασμα των αιώνων. Το ρητό, «ΟΥ ΚΑΤΑΙΣΧΥΝΩ ΟΠΛΑ» (από τον όρκο των αρχαίων Αθηναίων στη θεά Αθηνά), μεταφράζεται, «δεν θα ντροπιάσω τα όπλα».
Η Ταξιαρχία αρχικά συγκροτήθηκε στη Θεσσαλονίκη τον Ιούλιο του 1960 σαν Διοίκηση Μάχης με τον τίτλο 1η Διοίκηση Μάχης και υπήχθη στην ΧΧ ΤΘ Μεραρχία. Τον Σεπτέμβριο του 1971 μεταστάθμευσε στο Λιτόχωρο και στις 1 Ιανουαρίου 1979 πήρε τη σημερινή της ονομασία. Απ’ το Δεκέμβριο του 2000 ανέλαβε τις παραδόσεις του 1ου Συντάγματος Ιππικού. Στις 1 Απριλίου 2004 υπήχθη στη ΙΙ Μ/Κ Μεραρχία Πεζικού και από τις 26 Σεπτεμβρίου του 2005 υπάγεται στο Α’ ΣΣ.

Κλείνοντας αυτό το μικρό αφιέρωμα…..
…..θα πρέπει να τονίσουμε την σπουδαιότητα της αποστολής του Σώματος το οποίο –εκτός από το αίσθημα ασφάλειας που παρέχει στους κατοίκους της ζώνης ευθύνης του- ελέγχει και ευθύνεται για μια παραμεθόρια περιοχή 350 περίπου χιλιομέτρων –με την Αλβανία και τα Σκόπια- από τη Κέρκυρα μέχρι το Ν. Κιλκίς τα οποία ελέγχει και επιτηρεί και με τα μέσα που διαθέτει αντιμετωπίζει τα προβλήματα – λαθρομετανάστευση, διασυνοριακό έγκλημα κλπ- συνήθως με επιτυχία. Μια άλλη παράμετρος που προσδίδει ξεχωριστή βαρύτητα στην αποστολή του αποτελεί το γεγονός ότι στην περιοχή του παράγεται το μεγαλύτερο ποσοστό ηλεκτρικής ενέργειας της χώρας, γεγονός το οποίο το καθιστά υπεύθυνο για την εξασφάλιση και την προστασία της.
Οι μονάδες του Σώματος συμμετέχουν κι εκπαιδεύονται στις Εθνικές ασκήσεις, συμμετέχουν σε διεθνείς αποστολές, αλλά προσφέρουν και κοινωνικό έργο –που βασίζεται κυρίως στον εθελοντισμό και αναγνωρίζεται- στην τοπική κοινωνία.

Τετάρτη 13 Απριλίου 2011

Όταν ο ΜΠΑΓΑΣΑΣ γράφει ιστορία.....Ρόμπερ Στάνφορντ Τακ.....ένας μεγάλος Βρετανός άσσος της RAF

1.Ο Robert Stanford Tuck γεννήθηκε την 1η Ιουλίου 1916 στο Λονδίνο…..αδιάφορος μαθητής και φύση τυχοδιωκτική καθώς ήταν, παράτησε το σχολείο και το 1932 ναυτολογήθηκε σε φορτηγό πλοίο…..ως το 1935 που τα παράτησε και εντάχτηκε στη RAF.
2.Το 1936 έγινε πιλότος και για δυο χρόνια πετούσε με Gloster Gladiator…..το 1938 –κι ενώ πετούσε με δύσκολο καιρό- συγκρούστηκε με δυο αεροσκάφη…..και απέκτησε κι ενθύμιο, μια μόνιμη ουλή στο μάγουλο…..κι επειδή δεν ευθυνόταν καθόλου, επιλέχτηκε για μετεκπαίδευση στα καινούργια Super marine Spitfire στο Ντάξφορντ.
Gloster Gladiator
3.Πήρε το βάπτισμα του πυρός στη μάχη της Γαλλίας, στην επιχείρηση εκκένωσης της Δουνκέρκης…..και μόνο σε μια μέρα, στις 23 Μαΐου 1940 κατέρριψε δυο Messerschmitt Bf-110, ένα Bf-109Ε και υποχρέωσε ακόμα ένα σε αναγκαστική προσγείωση…..και είναι αξιοσημείωτο το γεγονός ότι μόλις διαπίστωσε ότι ο πιλότος του Bf-109Ε επέζησε, πέρασε από πάνω του και τον χαιρέτησε…..όμως επειδή ο Γερμανός πιλότος τον πυροβόλησε –και παραλίγο να τον σκότωνε κιόλας- ξαναγύρισε και τον θέρισε στη κυριολεξία.


Surermarine Sritfire

4.Κι επειδή ήταν κι ο καλύτερος πιλότος της 92ης μοίρας, έγινε και διοικητής της…..και την άλλη μέρα –στις 24 Μαΐου- κατέρριψε και δυο Dornier Do-17…..και στο τέλος του ίδιου μήνα πέταξε και μ’ ένα Bf-109 πούχε υποχρεωθεί σε αναγκαστική προσγείωση.

Messercshmitt Bf-109

5.Στις 28 Ιουνίου 1940 ο Τακ παρασημοφορήθηκε από το βασιλιά Γεώργιο ΣΤ’ με το «Σταυρό Διακεκριμένων Υπηρεσιών» της RAF…..κι από κείνη τη στιγμή οι εφημερίδες τον έκαναν τόσο γνωστό…..που οι συμπατριώτες του τον λάτρεψαν!!! 
6.Στη μάχη της Αγγλίας ο Τακ, μέσα σε δυο μέρες κατέρριψε τρία Junkers Ju-88s…..στις 18 Αυγούστου κατέρριψε ακόμα ένα, αλλά καταρρίφτηκε και ο ίδιος, χωρίς να πάθει τίποτα, και μια βδομάδα αργότερα –υποστηρίζοντας ένα Βρετανικό πλοίο στη Μάγχη- ξανακαταρρίφτηκε…..τη γλύτωσε φτηνά με μια άψογη αναγκαστική προσγείωση.....και στις 11 Σεπτεμβρίου 1940 ανέλαβε διοικητής της 257 μοίρας της RAF.....μιας μοίρας με πολλές απώλειες αεροσκαφών κι άρα προβληματική.....άσε που αποτελούνταν από αεροπλάνα Hawker Hurricane Mk I, που ο Τακ αντιπαθούσε.


Hawker Hurricane Mk I

7.Και ξεκίνησε δουλειά…..κι οι πιλότοι εκπαιδεύτηκαν τόσο καλά…..που η 257 μοίρα έγινε η καλύτερη μοίρα της RAF και ο Τακ παρασημοφορήθηκε τον Ιανουάριο του 1941, με το μετάλλιο «Διακεκριμένων Υπηρεσιών».
8.Στις 21 Ιουνίου του 1941 ο Τακ δέχθηκε επίθεση από τρία Bf-109, πάνω απ’ τη Μάγχη…..κι αφού κατέρριψε τα δύο και χτύπησε το τρίτο…..χτυπήθηκε κι αυτός…..αναγκάστηκε να εγκαταλείψει το αεροσκάφος, πήδηξε με το αλεξίπτωτο και τελικά τον περισυνέλεξε  ένα Βρετανικό πλοίο που κουβαλούσε άνθρακα.
9.Ανάρρωσε για ένα μήνα και ανέλαβε τη διοίκηση της πτέρυγας μάχης στο Ντάξφορντ, έως τον Οκτώβριο του 1941 που πήγε διοικητής στην πτέρυγα μάχης του Μπίγκιν Χιλ. 
10.Στις 28 Ιανουαρίου 1942 –έχοντας ήδη καταρρίψει είκοσι εννέα εχθρικά αεροπλάνα- πετούσε πάνω απ τη Γαλλία…..όταν –ενώ είχε καταστρέψει ένα τραίνο κοντά στη Βουλώνη- καταρρίφθηκε, προσγειώθηκε αναγκαστικά και μ’ επιτυχία σε εχθρικό έδαφος, τελικά συνελήφθη.....και το ίδιο βράδυ δείπνησε προσκεκλημένος του Γεμανού άσσου, πτέραρχου Άντολφ Γκάλαντ.


11.Κι από την άλλη μέρα…..ένας απλός αιχμάλωτος πολέμου σε στρατόπεδο συγκέντρωσης στο Σαγκάν του Βερολίνου…..όπου πέρασε δυο χρόνια πριν αρχίσει τις απόπειρες απόδρασης απ’ όλα τα στρατόπεδα που μεταφερόταν, στη Γερμανία και στην Πολωνία.....καταφέρνοντας τελικά να δραπετεύσει -μαζί με τον Πολωνό πιλότο Zbigniew Kustrzyński- στις 1 Φεβρουαρίου 1945.....και τρεις βδομάδες αργότερα να «παραδοθεί» στους Σοβιετικούς που τον έστειλαν στην Οδησσό. Τελικά, τις τελευταίες μέρες του πολέμου επέστρεψε στη Βρετανία.
12.Μεταπολεμικά, παρασημοφορήθηκε από τις ΗΠΑ στις 14 Ιουνίου 1946…..αποστρατεύτηκε από τη RAF στις 13 Μαΐου 1949 και συνέχισε να πετάει, δοκιμάζοντας νέα αεροσκάφη.
13.Το 1969 εργάστηκε σαν σύμβουλος στα γυρίσματα της ταινίας «Η μάχη της Αγγλίας»…..και τελικά αποσύρθηκε στο Κεντ –αγρότης, καλλιεργητής μανιταριών- μέχρι το θάνατο του, στις 5 Μαίου 1987.